Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ

Σόλων (23.1-23.8)


[23.1] Ὅλως δὲ πλείστην ἔχειν ἀτοπίαν οἱ περὶ τῶν γυναικῶν νόμοι τῷ Σόλωνι δοκοῦσι. μοιχὸν μὲν γὰρ ἀνελεῖν τῷ λαβόντι δέδωκεν· ἐὰν δ᾽ ἁρπάσῃ τις ἐλευθέραν γυναῖκα καὶ βιάσηται, ζημίαν ἑκατὸν δραχμὰς ἔταξε, κἂν προαγωγεύῃ, δραχμὰς εἵκοσι, πλὴν ὅσαι πεφασμένως πωλοῦνται, λέγων τὰς ἑταίρας· αὗται γὰρ ἐμφανῶς φοιτῶσι πρὸς τοὺς διδόντας. [23.2] ἔτι δ᾽ οὔτε θυγατέρας πωλεῖν οὔτ᾽ ἀδελφὰς δίδωσι, πλὴν ἂν μὴ λάβῃ παρθένον ἀνδρὶ συγγεγενημένην. τὸ δ᾽ αὐτὸ πρᾶγμα ποτὲ μὲν πικρῶς καὶ ἀπαραιτήτως κολάζειν, ποτὲ δ᾽ εὐκόλως καὶ παίζοντα, πρόστιμον ζημίαν τὴν τυχοῦσαν ὁρίσαντα, ἄλογόν ἐστι· πλὴν εἰ μὴ σπανίζοντος τότε τοῦ νομίσματος ἐν τῇ πόλει μεγάλας ἐποίει τὰς ἀργυρικὰς ζημίας τὸ δυσπόριστον. [23.3] εἰς μέν γε τὰ τιμήματα τῶν θυσιῶν λογίζεται πρόβατον καὶ δραχμὴν ἀντὶ μεδίμνου, τῷ δ᾽ Ἴσθμια νικήσαντι δραχμὰς ἑκατὸν ἔταξε δίδοσθαι, τῷ δ᾽ Ὀλυμπιονίκῃ πεντακοσίας, λύκον δὲ τῷ κομίσαντι πέντε δραχμάς, λυκιδέα δὲ μίαν, ὧν φησιν ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος τὸ μὲν βοὸς εἶναι, τὸ δὲ προβάτου τιμήν. [23.4] ἃς γὰρ ἐν τῷ ἑκκαιδεκάτῳ τῶν ἀξόνων ὁρίζει τιμὰς τῶν ἐκκρίτων ἱερείων, εἰκὸς μὲν εἶναι πολλαπλασίας, ἄλλως δὲ κἀκεῖναι πρὸς τὰς νῦν εὐτελεῖς εἰσιν. ἀρχαῖον δὲ τοῖς Ἀθηναίοις τὸ πολεμεῖν τοῖς λύκοις, βελτίονα νέμειν ἢ γεωργεῖν χώραν ἔχουσι. [23.5] καὶ τὰς φυλὰς εἰσὶν οἱ λέγοντες οὐκ ἀπὸ τῶν Ἴωνος υἱῶν, ἀλλ᾽ ἀπὸ τῶν γενῶν εἰς ἃ διῃρέθησαν οἱ βίοι τὸ πρῶτον ὠνομάσθαι, τὸ μὲν μάχιμον Ὅπλητας, τὸ δ᾽ ἐργατικὸν Ἀργαδεῖς, δυεῖν δὲ τῶν λοιπῶν Γελέοντας μὲν τοὺς γεωργούς, Αἰγικορεῖς δὲ τοὺς ἐπὶ νομαῖς καὶ προβατείαις διατρίβοντας.
[23.6] Ἐπεὶ δὲ πρὸς ὕδωρ οὔτε ποταμοῖς ἐστιν ἀεννάοις οὔτε λίμναις τισὶν οὔτ᾽ ἀφθόνοις πηγαῖς ἡ χώρα διαρκής, ἀλλ᾽ οἱ πλεῖστοι φρέασι ποιητοῖς ἐχρῶντο, νόμον ἔγραψεν, ὅπου μέν ἐστι δημόσιον φρέαρ ἐντὸς ἱππικοῦ, χρῆσθαι τούτῳ· τὸ δ᾽ ἱππικὸν διάστημα τεσσάρων ἦν σταδίων· ὅπου δὲ πλεῖον ἀπέχει, ζητεῖν ὕδωρ ἴδιον· ἐὰν δ᾽ ὀρύξαντες ὀργυιῶν δέκα βάθος παρ᾽ ἑαυτοῖς μὴ εὕρωσι, τότε λαμβάνειν παρὰ τοῦ γείτονος, ἑξάχουν ὑδρίαν δὶς ἑκάστης ἡμέρας πληροῦντας· ἀπορίᾳ γὰρ ᾤετο δεῖν βοηθεῖν, οὐκ ἀργίαν ἐφοδιάζειν. [23.7] ὥρισε δὲ καὶ φυτειῶν μέτρα μάλ᾽ ἐμπείρως, τοὺς μὲν ἄλλο τι φυτεύοντας ἐν ἀγρῷ πέντε πόδας ἀπέχειν τοῦ γείτονος κελεύσας, τοὺς δὲ συκῆν ἢ ἐλαίαν ἐννέα· πορρωτέρω γὰρ ἐξικνεῖται ταῦτα ταῖς ῥίζαις καὶ οὐ πᾶσι γειτνιᾷ τοῖς φυτοῖς ἀσινῶς, ἀλλὰ καὶ τροφὴν παραιρεῖται καὶ βλάπτουσαν ἐνίοις ἀπορροὴν ἀφίησι. [23.8] βόθρους δὲ καὶ τάφρους τὸν βουλόμενον ἐκέλευσεν ὀρύσσειν, ὅσον ἐμβάλλει βάθος ἀφιστάμενον μῆκος τἀλλοτρίου, καὶ μελισσῶν σμήνη καθιστάμενον, ἀπέχειν τῶν ὑφ᾽ ἑτέρου πρότερον ἱδρυμένων πόδας τριακοσίους.


[23.1] Γενικά, οι νόμοι που φαίνεται να έχουν πολύ μεγάλη παραξενιά είναι αυτοί που ο Σόλων θέσπισε για τις γυναίκες. Για παράδειγμα, σε όποιον έπιανε έναν μοιχό, έδωσε το δικαίωμα να τον σκοτώσει· εάν όμως κάποιος αρπάξει ελεύθερη γυναίκα και τη βιάσει, όρισε για την πράξη αυτή ποινή εκατό μόνο δραχμές· εάν πάλι κάποιος είναι προαγωγός, είκοσι δραχμές, εκτός και αν επρόκειτο για όσες πωλούνται φανερά, εννοώντας τις εταίρες· γιατί αυτές πηγαίνουν χωρίς να κρύβονται σ᾽ αυτούς που τις πληρώνουν. [23.2] Ακόμη δεν επέτρεψε να πουλούν θυγατέρες ή αδερφές, εκτός και αν πιάσει κάποιος παρθένα να συνευρίσκεται με άνδρα. Είναι παράλογο να τιμωρεί κανείς για το ίδιο παράπτωμα άλλοτε σκληρά και αμείλικτα και άλλοτε επιεικώς «έτσι για πλάκα», επιβάλλοντας ως τιμωρία ένα οποιοδήποτε πρόστιμο· εκτός και εάν, επειδή το νόμισμα ήταν τότε σπάνιο στην πόλη, η δυσκολία να εξοικονομηθούν τα χρήματα έκανε βαριές τις χρηματικές ποινές. [23.3] Στην εκτίμηση για τη δαπάνη στις θυσίες λογάριαζε ένα πρόβατο ή μια δραχμή ίσα με ένα μέδιμνο· στον νικητή των Ισθμίων όρισε να δίνεται το ποσό των εκατό δραχμών, ενώ στον Ολυμπιονίκη των πεντακοσίων· πέντε δραχμές σε όποιον έπιανε λύκο, αλλά μία μόνο σε όποιον έπιανε λυκόπουλο. Για τις δύο τελευταίες αμοιβές ο Δημήτριος ο Φαληρέας λέει ότι η πρώτη ισοδυναμεί με την αξία βοός, η δεύτερη με την αξία προβάτου. [23.4] Οι τιμές που ορίζει στον δέκατο έκτο άξονα για τα ιερά σφάγια είναι φυσικά πολύ μεγαλύτερες, αλλά και εκείνες, συγκρινόμενες με τις σημερινές, είναι χαμηλότερες. Για τους Αθηναίους, που έχουν χώρα καταλληλότερη για βοσκή παρά για καλλιέργεια, το κυνήγι των λύκων είναι παλαιά συνήθεια. [23.5] Υπάρχουν και κάποιοι που υποστηρίζουν ότι οι φυλές των Αθηναίων δεν έχουν πάρει τις ονομασίες από τα παιδιά του Ίωνα, αλλά από τα γένη στα οποία διαιρέθηκαν αρχικά οι επαγγελματικές δραστηριότητές τους· οι μάχιμοι λέγονταν Όπλητες, οι εργάτες Αργαδείς, και από τις δυο υπόλοιπες φυλές οι γεωργοί Γελέοντες, ενώ όσοι ασχολούνταν με τη βοσκή και την κτηνοτροφία Αιγικορείς.
[23.6] Επειδή η χώρα της Αττικής δεν έχει επάρκεια σε νερό, καθώς δεν διαθέτει ποτάμια με διαρκή ροή, ούτε κάποιες λίμνες, ούτε άφθονες πηγές, αλλά οι περισσότεροι κάτοικοι χρησιμοποιούν τεχνητά πηγάδια, ο Σόλων θέσπισε νόμο, όπου υπήρχε δημόσιο πηγάδι σε απόσταση ενός ιππικού —το ιππικό ήταν ίσο με τέσσερα στάδια— να βολεύονται από αυτό· όπου όμως η απόσταση ήταν μεγαλύτερη, να ψάχνουν να βρουν δικό τους νερό· σε περίπτωση πάλι που έσκαβαν σε βάθος δέκα οργιές και δεν εύρισκαν νερό στο κτήμα τους, τότε να παίρνουν από τον γείτονα γεμίζοντας δυο φορές την ημέρα μιαν εξάχοη στάμνα. Γιατί πίστευε πως έπρεπε να βοηθάει όσους δεν είχαν, όχι όμως και να παρέχει εφόδια στους τεμπέληδες. [23.7] Καθόρισε επίσης με πολλήν εμπειρία και τα μέτρα στις φυτείες· όσοι φύτευαν γενικά κάποια δέντρα στο χωράφι τους, έδωσε εντολή να κρατούν μιαν απόσταση από το χωράφι του γείτονα πέντε ποδών· όσοι όμως φύτευαν συκιά ή ελιά, να αφήνουν απόσταση εννέα πόδια, επειδή τα δέντρα αυτά απλώνονται με τις ρίζες τους μακρύτερα και δεν γειτονεύουν με όλα τα φυτά χωρίς να τα βλάπτουν, αλλά τους παίρνουν και την τροφή και αφήνουν μια ουσία που ορισμένα τα βλάπτει κιόλας. [23.8] Επέτρεψε να ανοίξει βόθρους και χαντάκια όποιος ήθελε, κρατώντας όμως μιαν απόσταση από αυτά του ξένου ιδιοκτήτη όση και το βάθος τους· ακόμη, όποιος έβαζε μελίσσια, έπρεπε να απέχουν αυτά τριακόσια πόδια από εκείνα που είχε εγκαταστήσει πριν από αυτόν κάποιος άλλος.