Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

Ἀρεοπαγιτικός (7) (11-18)


[11] Καὶ ταῦτ᾽ εἰκότως καὶ ποιοῦμεν καὶ πάσχομεν· οὐδὲν γὰρ οἷόν τε γίγνεσθαι κατὰ τρόπον τοῖς μὴ καλῶς περὶ ὅλης τῆς διοικήσεως βεβουλευμένοις, ἀλλ᾽ ἂν καὶ κατορθώσωσι περί τινας τῶν πράξεων ἢ διὰ τύχην ἢ δι᾽ ἀνδρὸς ἀρετὴν, μικρὸν διαλιπόντες πάλιν εἰς τὰς αὐτὰς ἀπορίας κατέστησαν. Καὶ ταῦτα γνοίη τις ἂν ἐκ τῶν περὶ ἡμᾶς γεγενημένων. [12] Ἁπάσης γὰρ τῆς Ἑλλάδος ὑπὸ τὴν πόλιν ἡμῶν ὑποπεσούσης καὶ μετὰ τὴν Κόνωνος ναυμαχίαν καὶ μετὰ τὴν Τιμοθέου στρατηγίαν, οὐδένα χρόνον τὰς εὐτυχίας κατασχεῖν ἠδυνήθημεν, ἀλλὰ ταχέως διεσκαριφησάμεθα καὶ διελύσαμεν αὐτάς. Πολιτείαν γὰρ τὴν ὀρθῶς ἂν τοῖς πράγμασι χρησομένην οὔτ᾽ ἔχομεν οὔτε καλῶς ζητοῦμεν. [13] Καίτοι τὰς εὐπραγίας ἅπαντες ἴσμεν καὶ παραγιγνομένας καὶ παραμενούσας οὐ τοῖς τὰ τείχη κάλλιστα καὶ μέγιστα περιβεβλημένοις, οὐδὲ τοῖς μετὰ πλείστων ἀνθρώπων εἰς τὸν αὐτὸν τόπον συνηθροισμένοις, ἀλλὰ τοῖς ἄριστα καὶ σωφρονέστατα τὴν αὑτῶν πόλιν διοικοῦσιν. [14] Ἔστι γὰρ ψυχὴ πόλεως οὐδὲν ἕτερον ἢ πολιτεία, τοσαύτην ἔχουσα δύναμιν ὅσην περ ἐν σώματι φρόνησις. Αὕτη γάρ ἐστιν ἡ βουλευομένη περὶ ἁπάντων καὶ τὰ μὲν ἀγαθὰ διαφυλάττουσα, τὰς δὲ συμφορὰς διαφεύγουσα. Ταύτῃ καὶ τοὺς νόμους καὶ τοὺς ῥήτορας καὶ τοὺς ἰδιώτας ἀναγκαῖόν ἐστιν ὁμοιοῦσθαι καὶ πράττειν οὕτως ἑκάστους οἵαν περ ἂν ταύτην ἔχωσιν. [15] Ἧς ἡμεῖς διεφθαρμένης οὐδὲν φροντίζομεν, οὐδὲ σκοποῦμεν ὅπως ἐπανορθώσομεν αὐτήν· ἀλλ᾽ ἐπὶ μὲν τῶν ἐργαστηρίων καθίζοντες κατηγοροῦμεν τῶν καθεστώτων καὶ λέγομεν ὡς οὐδέποτ᾽ ἐν δημοκρατίᾳ κάκιον ἐπολιτεύθημεν, ἐν δὲ τοῖς πράγμασιν καὶ ταῖς διανοίαις αἷς ἔχομεν μᾶλλον αὐτὴν ἀγαπῶμεν τῆς ὑπὸ τῶν προγόνων καταλειφθείσης. Ὑπὲρ ἧς ἐγὼ καὶ τοὺς λόγους μέλλω ποιεῖσθαι καὶ τὴν πρόσοδον ἀπεγραψάμην. [16] Εὑρίσκω γὰρ ταύτην μόνην ἂν γενομένην καὶ τῶν μελλόντων κινδύνων ἀποτροπὴν καὶ τῶν παρόντων κακῶν ἀπαλλαγὴν, ἢν ἐθελήσωμεν ἐκείνην τὴν δημοκρατίαν ἀναλαβεῖν, ἣν Σόλων μὲν ὁ δημοτικώτατος γενόμενος ἐνομοθέτησε, Κλεισθένης δ᾽ ὁ τοὺς τυράννους ἐκβαλὼν καὶ τὸν δῆμον καταγαγὼν πάλιν ἐξ ἀρχῆς κατέστησεν. [17] Ἧς οὐκ ἂν εὕροιμεν οὔτε δημοτικωτέραν οὔτε τῇ πόλει μᾶλλον συμφέρουσαν. Τεκμήριον δὲ μέγιστον· οἱ μὲν γὰρ ἐκείνῃ χρώμενοι, πολλὰ καὶ καλὰ διαπραξάμενοι καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις εὐδοκιμήσαντες, παρ᾽ ἑκόντων τῶν Ἑλλήνων τὴν ἡγεμονίαν ἔλαβον· οἱ δὲ τῆς νῦν παρούσης ἐπιθυμήσαντες, ὑπὸ πάντων μισηθέντες καὶ πολλὰ καὶ δεινὰ παθόντες, μικρὸν ἀπέλιπον τοῦ μὴ ταῖς ἐσχάταις συμφοραῖς περιπεσεῖν. [18] Καίτοι πῶς χρὴ ταύτην τὴν πολιτείαν ἐπαινεῖν ἢ στέργειν τὴν τοσούτων μὲν κακῶν αἰτίαν πρότερον γενομένην, νῦν δὲ καθ᾽ ἕκαστον τὸν ἐνιαυτὸν ἐπὶ τὸ χεῖρον φερομένην; Πῶς δ᾽ οὐ χρὴ δεδιέναι μὴ τοιαύτης ἐπιδόσεως γιγνομένης τελευτῶντες εἰς τραχύτερα πράγματα τῶν τότε γενομένων ἐξοκείλωμεν;


[11] Και είναι αναμενόμενο και να κάνουμε και να παθαίνουμε αυτά. Γιατί τίποτε δεν μπορεί να γίνει με σωστό τρόπο από ανθρώπους που δεν έχουν σκεφτεί ορθά για τα ζητήματα διοίκησης στο σύνολό τους· αλλά, και αν ακόμη πετύχουν σε κάποιες ενέργειες, είτε από τύχη είτε από την ικανότητα κάποιου άνδρα, ύστερα από λίγο καιρό αντιμετωπίζουν ξανά τις ίδιες δυσκολίες. Αυτά θα μπορούσε κανείς να αντιληφθεί από τα όσα έχουν συμβεί σε εμάς. [12] Ενώ δηλαδή μετά τη ναυμαχία του Κόνωνα και τη στρατηγία του Τιμόθεου όλη η Ελλάδα περιήλθε υπό την εξουσία της πόλης μας, δεν μπορέσαμε να κρατήσουμε καθόλου τις επιτυχίες αυτές, αλλά γρήγορα τις σκορπίσαμε και τις διαλύσαμε. Γιατί ούτε έχουμε ούτε αναζητούμε με σωστό τρόπο πολίτευμα που να χειρίζεται σωστά τα πολιτικά πράγματα. [13] Και όμως, όλοι γνωρίζουμε ότι η ευημερία έρχεται και παραμένει όχι σε εκείνους που έχουν πόλεις περιτριγυρισμένες από τα ωραιότερα και πιο μεγάλα τείχη, ούτε και σε εκείνους που κατοικούν στο ίδιο μέρος μαζί με πάρα πολλούς ανθρώπους, αλλά σε όσους διοικούν την πόλη τους με τον καλύτερο και συνετότερο τρόπο. [14] Ψυχή της πόλης δεν είναι άλλο από το πολίτευμα, που έχει τόσο μεγάλη δύναμη όση έχει η φρόνηση για το σώμα. Αυτό σκέφτεται για όλα, διαφυλάττει τα καλά και αποφεύγει τις συμφορές. Προς αυτό είναι αναγκαίο να εξομοιώνονται και οι νόμοι και οι πολιτικοί και οι απλοί πολίτες, και ο καθένας να ενεργεί ανάλογα με τη μορφή του πολιτεύματος που έχει. [15] Εμείς, παρόλο που το πολίτευμά μας έχει διαφθαρεί, δεν φροντίζουμε καθόλου ούτε και εξετάζουμε με ποιό τρόπο θα το διορθώσουμε. Αντίθετα, καθόμαστε στα εργαστήρια και κατηγορούμε την κρατούσα κατάσταση και λέμε ότι ποτέ σε περίοδο δημοκρατίας δεν κυβερνηθήκαμε χειρότερα. Στην πραγματικότητα όμως και σε ό,τι αφορά στις επιδιώξεις μας μάς αρέσει περισσότερο αυτό το πολίτευμα παρά εκείνο που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας. Υπέρ αυτού ακριβώς του πολιτεύματος σκοπεύω να μιλήσω και έχω γραφτεί στον κατάλογο των ομιλητών.
[16] Διαπιστώνω ότι η μοναδική δυνατότητα να αποτραπούν οι μελλοντικοί κίνδυνοι και να απαλλαγούμε από τις τωρινές συμφορές είναι η απόφασή μας να επαναφέρουμε εκείνη τη δημοκρατία που εγκαθίδρυσε με νόμους ο Σόλων, ο καλύτερος φίλος του λαού, και αποκατέστησε εξαρχής ο Κλεισθένης, που έδιωξε τους τυράννους και επανέφερε τη δημοκρατία. [17] Πιο δημοκρατικό και συμφερότερο από αυτό το πολίτευμα για την πόλη είναι αδύνατο να βρούμε. Και να η μεγαλύτερη απόδειξη: οι πρόγονοί μας που έζησαν με το πολίτευμα εκείνο, αφού πέτυχαν πολλά και ωραία κατορθώματα και απέκτησαν καλό όνομα σε όλο τον κόσμο, ανέλαβαν την Ηγεμονία κατά παραχώρηση των ίδιων των Ελλήνων· αντίθετα, αυτοί που επιθύμησαν το σημερινό πολίτευμα, αφού μισήθηκαν από όλους και έπαθαν πολλά και φοβερά, λίγο έλειψε από το να πέσουν στις χειρότερες συμφορές. [18] Αλήθεια, πώς πρέπει να επαινεί ή να είναι κανείς ευχαριστημένος με το πολίτευμα αυτό, που στο παρελθόν έγινε αιτία τόσο πολλών κακών, και που σήμερα πηγαίνει κάθε χρόνο όλο και προς το χειρότερο; Πώς δεν πρέπει, ύστερα από μια τέτοια εξέλιξη, να μη φοβάται κανείς μήπως τελικά εξοκείλουμε σε κατάσταση πολύ πιο φοβερή από εκείνη που επικρατούσε τότε;