[15] Ας μιλήσουμε στη συνέχεια για τα αγαθά που οφείλονται στην τύχη, για εκείνα από αυτά που συντελούν επίσης στο να διαμορφωθεί με έναν ορισμένο τρόπο ο χαρακτήρας των ανθρώπων. Λέγοντας «χαρακτήρας που προσιδιάζει στην ευγένεια καταγωγής» εννοούμε ότι ο κάτοχός της επιδιώκει ακόμη περισσότερες τιμές· γιατί όλοι οι άνθρωποι, όταν έχουν ένα αγαθό, συνηθίζουν να επιδιώκουν την αύξησή του — και «ευγένεια καταγωγής» θα πει «τιμημένοι πρόγονοι». Η ευγένεια, επίσης, της καταγωγής τους τους κάνει να περιφρονούν ακόμη και αυτούς που είναι όμοιοι με τους δικούς τους προγόνους, γιατί τα ίδια πράγματα, όταν ανήκουν σε χρόνο απομακρυσμένο στο παρελθόν, είναι σε μεγαλύτερη τιμή από τα κοντινά, και είναι πιο εύκολο να παινευτεί κανείς γι᾽ αυτά. Με τη λέξη ευγενής γίνεται αναφορά στην αρετή της γενιάς, ενώ με τη λέξη γενναίος η αναφορά γίνεται στο ότι δεν υπάρχει στο μεταξύ εκφυλισμός από την αρχική φύση — κάτι που τις περισσότερες φορές δεν συμβαίνει στα άτομα ευγενικής καταγωγής, δεδομένου ότι οι περισσότεροί τους είναι άτομα άνευ αξίας· συμβαίνει, πράγματι, και στις γενιές των ανθρώπων ό,τι συμβαίνει με τη σοδειά των προϊόντων της γης: μερικές φορές, αν η γενιά είναι καλή, γεννιούνται για ένα διάστημα έξοχοι άνδρες, ύστερα όμως παρατηρείται μια οπισθοχωρητική πορεία. Οι πολύ προικισμένες οικογένειες εκφυλίζονται σε μορφές παραφροσύνης, όπως έγινε π.χ. με τα παιδιά του Αλκιβιάδη και του Διονύσιου του πρώτου· οι μετρημένες, από την άλλη, οικογένειες καταντούν σε άνοια και σε νωθρότητα, όπως έγινε π.χ. με τα παιδιά του Κίμωνα, του Περικλή και του Σωκράτη.
[16] Τα επιμέρους στοιχεία του χαρακτήρα που συνοδεύουν τον πλούτο είναι ολοφάνερα στα μάτια ολονών: οι πλούσιοι, έχοντας δεχτεί κάποιου είδους επήρεια από την κτήση του πλούτου, είναι αναιδείς και υπερόπτες: [1391a] κάνουν σαν να έχουν δικά τους όλα τα αγαθά του κόσμου· θαρρείς πως ο πλούτος είναι το μέτρο για την αξία όλων των άλλων πραγμάτων· γι᾽ αυτό και πιστεύουν ότι μπορούν με αυτόν να αγοράσουν τα πάντα. Είναι επίσης τρυφηλοί και ξιπασμένοι· τρυφηλοί λόγω της χλιδής τους και της επίδειξης της ευτυχίας και ευημερίας τους, ξιπασμένοι και αγροίκοι εξαιτίας του ότι όλος ο κόσμος άλλο δεν κάνει από το να ασχολείται με ό,τι αυτοί αγαπούν και θαυμάζουν· μαζί και γιατί πιστεύουν ότι όλοι οι άλλοι θέλουν και διεκδικούν για τον εαυτό τους τα ίδια με αυτούς. Το ότι έχουν τα αισθήματα αυτά δεν είναι, βέβαια, αφύσικο· γιατί δεν είναι καθόλου λίγοι αυτοί που έχουν την ανάγκη αυτών που κατέχουν τον πλούτο· εξού και αυτό που είπε ο Σιμωνίδης για τους σοφούς και τους πλούσιους στη γυναίκα του Ιέρωνα, όταν αυτή τον ρώτησε τί είναι καλύτερο: να είναι κανείς πλούσιος ή σοφός· «πλούσιος», απάντησε εκείνος· γιατί, όπως είπε, βλέπει τους σοφούς να τριγυρνούν συνεχώς έξω από τις πόρτες των πλουσίων. Μαζί πάει, επίσης, και η πίστη των πλουσίων ότι είναι άξιοι να κυβερνήσουν· γιατί πιστεύουν ότι έχουν αυτό που κάνει κάποιον άξιο να ασκήσει εξουσία. Και για να συνοψίσουμε: ο χαρακτήρας τον οποίο γεννάει ο πλούτος είναι ο χαρακτήρας ενός άμυαλου ευτυχισμένου ανθρώπου. Υπάρχει, πάντως, μια διαφορά ανάμεσα στον χαρακτήρα των ανθρώπων που απέκτησαν τον πλούτο τους πρόσφατα και στον χαρακτήρα αυτών που έχουν τον πλούτο τους από παλιά: οι νεόπλουτοι έχουν όλα τα ελαττώματα των άλλων σε μεγαλύτερο βαθμό και σε χειρότερη μορφή· γιατί ο νεόπλουτος είναι, θα έλεγε κανείς, ένας απαίδευτος στη χρήση του πλούτου άνθρωπος. Τα αδικήματα που κάνουν οι πλούσιοι δεν δείχνουν καμιά διάθεση να κάνουν στον άλλον κακό· μερικές φορές δείχνουν τη διάθεσή τους να προσβάλουν τον άλλον και άλλοτε, πάλι, την αδυναμία τους για αυτοσυγκράτηση· παράδειγμα οι ξυλοδαρμοί και οι μοιχείες.