[4.25.1] Μόλις αντιλήφθηκαν οι βάρβαροι ότι πλησίαζαν οι Μακεδόνες, κατέβηκαν σιγά σιγά στην πεδιάδα, επειδή κατείχαν δεσπόζουσες θέσεις και είχαν πεποίθηση στον μεγάλο αριθμό τους περιφρονώντας συγχρόνως τους Μακεδόνες, γιατί τους φαίνονταν λίγοι. Έγινε σκληρή μάχη, αλλά ο Αλέξανδρος τους νίκησε χωρίς μεγάλο κόπο. [4.25.2] Οι άνδρες του Πτολεμαίου παρατάχθηκαν σε ανώμαλο έδαφος, επειδή όμως οι βάρβαροι κατείχαν κάποιο λόφο, οι Μακεδόνες τοποθέτησαν τους λόχους τους τον ένα πίσω από τον άλλο και ο Πτολεμαίος τους οδήγησε στο μέρος του λόφου που φαινόταν πιο ευπρόσβλητο. Δεν κύκλωσε τον λόφο από όλα τα μέρη, αλλά άφησε στους βαρβάρους χώρο ελεύθερο για διαφυγή, στην περίπτωση που θα ήθελαν να διαφύγουν. [4.25.3] Έγινε και με αυτούς μάχη σκληρή, γιατί και βρίσκονταν σε θέση απόκρημνη και οι Ινδοί δεν ήταν όπως οι άλλοι βάρβαροι της περιοχής αυτής, αλλά πολύ γενναιότεροι από τους γείτονές τους. Οι Μακεδόνες όμως έδιωξαν και αυτούς από το βουνό. Και οι άνδρες του Λεοννάτου με το τρίτο τμήμα του στρατού σημείωσαν επίσης επιτυχίες, δηλαδή νίκησαν και αυτοί τους απέναντί τους βαρβάρους. [4.25.4] Ο Πτολεμαίος αναφέρει ότι αιχμαλωτίσθηκαν συνολικά πάνω από σαράντα χιλιάδες άνθρωποι και πιάστηκαν πάνω από διακόσιες τριάντα χιλιάδες αγελάδες. Από τις αγελάδες αυτές, λέγει, διάλεξε ο Αλέξανδρος τις ωραιότερες, γιατί του φαίνονταν ότι υπερείχαν σε εμφάνιση και σε μέγεθος και ήθελε να τις στείλει στη Μακεδονία για να οργώνουν τη γη.
[4.25.5] Από εδώ ο Αλέξανδρος προχώρησε εναντίον της χώρας των Ασσακηνών, γιατί τον ειδοποίησαν ότι είχαν ετοιμασθεί να πολεμήσουν εναντίον του με δύο περίπου χιλιάδες ιππείς και πάνω από τριάντα χιλιάδες πεζούς και τριάντα ελέφαντες. Ο Κρατερός, λοιπόν, είχε ήδη τειχίσει την πόλη, για την ίδρυση της οποίας είχε μείνει πίσω, και έφερε στον Αλέξανδρο τους βαρύτερα οπλισμένους στρατιώτες και τις πολιορκητικές μηχανές, μήπως και χρειάζονταν κάπου για πολιορκία. [4.25.6] Ο ίδιος ο Αλέξανδρος προχώρησε προς τους Ασσακηνούς οδηγώντας το ιππικό των εταίρων, τους ιππακοντιστές, τις φάλαγγες του Κοίνου και του Πολυπέρχοντα, τους χίλιους Αγριάνες και τους τοξότες και βάδιζε μέσα από τη χώρα των Γουραίων. [4.25.7] Πέρασε με δυσκολία τον ποταμό Γουραίο, που έδωσε το όνομά του στη χώρα, επειδή και βαθύς ήταν και ορμητικός και επειδή υπήρχαν σε αυτόν στρογγυλές πέτρες που έκαναν να γλιστρούν όσους τις πατούσαν. Όταν οι βάρβαροι αντιλήφθηκαν ότι πλησιάζει ο Αλέξανδρος, δεν τόλμησαν να συνάψουν μάχη όλοι μαζί, αλλά διασκορπίσθηκαν καθένας στην πόλη του και σχεδίαζαν να τις διασώσουν πολεμώντας μέσα από αυτές.
[4.26.1] Ο Αλέξανδρος βάδισε πρώτα εναντίον των Μασσάγων, που ήταν η μεγαλύτερη πόλη της περιοχής. Ενώ πλησίαζε στα τείχη της, οι βάρβαροι έχοντας πεποίθηση στους μισθοφόρους που προέρχονταν από την πέρα Ινδία —γιατί ήταν εφτά περίπου χιλιάδες— όρμησαν τρέχοντας κατά των Μακεδόνων, μόλις τους είδαν να στρατοπεδεύουν. [4.26.2] Ο Αλέξανδρος αντιλήφθηκε ότι η μάχη θα γινόταν κοντά στην πόλη και ήθελε να παρασύρει τους βαρβάρους πιο μακριά από τα τείχη τους, ώστε αν τρέπονταν σε φυγή —και γνώριζε ότι τούτο θα συνέβαινε— να μη διασωθούν εύκολα καταφεύγοντας από κοντινή απόσταση στην πόλη τους. Μόλις, λοιπόν, είδε τους βαρβάρους να ορμούν, διέταξε τους Μακεδόνες να κάνουν στροφή προς τα πίσω και να αποσυρθούν σε κάποιο λόφο που απείχε εφτά περίπου σταδίους από τον τόπο, στον οποίο είχε αποφασίσει να στρατοπεδεύσει. [4.26.3] Οι εχθροί αναθάρρησαν, γιατί νόμισαν ότι είχαν πλέον υποχωρήσει οι Μακεδόνες και τρέχοντας χωρίς καμιά τάξη ρίχθηκαν επάνω τους. Όταν όμως τα βέλη τους άρχισαν να φθάνουν πλέον τους Μακεδόνες, τότε ο Αλέξανδρος με σύνθημά του έστρεψε τη φάλαγγα εναντίον τους και τους επιτέθηκε τρέχοντας. [4.26.4] Πρώτοι εξόρμησαν οι ιππακοντιστές, οι Αγριάνες και οι τοξότες και συγκρούσθηκαν με τους βαρβάρους, ενώ ο ίδιος ο Αλέξανδρος οδηγούσε με τάξη τη φάλαγγα. Οι Ινδοί, και επειδή τρόμαξαν από την απροσδόκητη έκβαση και επειδή η μάχη γινόταν στήθος με στήθος, τράπηκαν σε φυγή και κατέφυγαν στην πόλη τους. Σκοτώθηκαν περίπου διακόσιοι από αυτούς, ενώ οι υπόλοιποι κλείσθηκαν στα τείχη τους. Ο Αλέξανδρος οδήγησε προς τα τείχη τη φάλαγγα και τραυματίσθηκε ελαφρά από βέλος στον αστράγαλο που ρίχθηκε από τα τείχη. [4.26.5] Την επόμενη μέρα έφερε τις πολιορκητικές μηχανές και γκρέμισε με ευκολία ένα μέρος των τειχών, αλλά αν και προσπαθούσαν οι Μακεδόνες να παραβιάσουν το μέρος του τείχους, όπου σχηματίσθηκε το ρήγμα, οι Ινδοί αμύνονταν γενναία. Έτσι τη μέρα εκείνη ο Αλέξανδρος απέσυρε τον στρατό του. Την επόμενη μέρα και η επίθεση των ίδιων των Μακεδόνων έγινε σφοδρότερη και έφεραν στα τείχη έναν ξύλινο πύργο, από τον οποίο οι τοξότες έριχναν βέλη και συγχρόνως ρίχνονταν βλήματα από τις πολιορκητικές μηχανές που κρατούσαν τους Ινδούς πολύ μακριά. Αλλά ούτε και έτσι κατόρθωσαν οι Μακεδόνες να παραβιάσουν τα τείχη.