[1.7.1] Όσες από τις πολιτείες ιδρύθηκαν αργότερα, όταν η ναυσιπλοΐα έγινε ασφαλέστερη και άρχισαν να αποταμιεύουν χρήματα, χτίστηκαν τειχισμένες, στα παράλια και στους ισθμούς, τόσο για να είναι σε κατάλληλη τοποθεσία για το εμπόριο όσο και για να είναι ισχυρότερες από τους γείτονές τους. Οι παλαιότερες πολιτείες, εξαιτίας της πειρατείας που είχε διαρκέσει πολλά χρόνια, είχαν χτιστεί μακριά από την θάλασσα τόσο στα νησιά όσο και στην ηπειρωτική Ελλάδα —γιατί οι πειρατές ασκούσαν την πειρατεία και μεταξύ τους και εναντίον όλων εκείνων που ζούσαν στα παράλια χωρίς να είναι ναυτικοί —και ώς τώρα είναι χτισμένες στα μεσόγεια.
[1.8.1] Την πειρατεία ασκούσαν κυρίως νησιώτες, Κάρες και Φοίνικες. Αυτοί είχαν εγκατασταθεί στα περισσότερα νησιά. Απόδειξη είναι ότι, όταν κατά την διάρκεια του πολέμου που ιστορώ, οι Αθηναίοι έκαναν την κάθαρση της Δήλου και σήκωσαν απ᾽ εκεί όλα τα φέρετρα όσων είχαν ταφεί στο νησί, αποκαλύφθηκε ότι οι μισοί τάφοι ανήκαν σε Κάρες και τούτο φάνηκε και από τον οπλισμό που ήταν θαμμένος με κάθε νεκρό και από τον τρόπο της ταφής που τον χρησιμοποιούν ακόμα και σήμερα οι Κάρες. [1.8.2] Όταν όμως ο Μίνως οργάνωσε την ναυτική του δύναμη, οι θαλάσσιες συγκοινωνίες έγιναν ασφαλέστερες — γιατί έδιωξε τους κακούργους από τα νησιά όταν εγκατέστησε εκεί αποικίες. [1.8.3] Τότε οι παραθαλάσσιοι πληθυσμοί άρχισαν να αποκτούν περισσότερο πλούτο και να έχουν μόνιμη κατοικία. Μερικοί, μάλιστα, ετείχιζαν τις πολιτείες τους επειδή είχαν γίνει πλουσιότεροι. Παρασυρόμενοι από τον πειρασμό του κέρδους οι φτωχότεροι δέχονταν να υποδουλωθούν στους πιο δυνατούς και αυτοί, που είχαν περισσότερα χρήματα, ανάγκαζαν τις μικρότερες πολιτείες να γίνουν υποτελείς. Αυτή ήταν η κατάστασή τους όταν έκαναν την εκστρατεία της Τροίας.
[1.9.1] Πιστεύω μάλιστα ότι ο Αγαμέμνων κατόρθωσε να οργανώσει την εκστρατεία εναντίον της Τροίας και να γίνει αρχηγός της, επειδή ήταν ισχυρότερος από τους άλλους ηγεμόνες και όχι επειδή οι μνηστήρες της Ελένης ήσαν δεμένοι με τους όρκους τους στον Τυνδάρεω. [1.9.2] Και μάλιστα, όσοι ξέρουν καλά τα πελοποννησιακά από τις παλαιότερες παραδόσεις λένε ότι πρώτος ο Πέλοψ, χάρη σ᾽ όλο τον πλούτο που είχε φέρει μαζί του από την Ασία, κατόρθωσε ν᾽ αποκτήσει τόση δύναμη μεταξύ ανθρώπων που ήσαν φτωχοί, ώστε, ξένος αυτός, να δώσει τ᾽ όνομά του σ᾽ όλη τη χώρα. Και οι απόγονοι του πέτυχαν ακόμα πιο πολλά, όταν ο Ευρυσθεύς σκοτώθηκε στην Αττική από τους Ηρακλείδες, επειδή, όταν έφυγε στην εκστρατεία, εμπιστεύθηκε την τοποτηρητία των Μυκήνων και της εξουσίας του στον αδελφό της μητέρας του Ατρέα, ο οποίος είχε εξοριστεί από τον πατέρα του για τον φόνο του Χρύσιππου. Και τότε, όταν ο Ευρυσθεύς δεν γύρισε, πήρε την εξουσία ο Ατρεύς με την συγκατάθεση άλλωστε των Μυκηναίων που φοβόνταν τους Ηρακλείδες. Ο Ατρεύς άλλωστε ήταν ισχυρός και είχε κολακέψει τον λαό. Έτσι κληρονόμησε όλη την εξουσία του Ευρυσθέως και οι Πελοπίδες έγιναν ισχυρότεροι από τους Περσείδες. [1.9.3] Χάρη σ᾽ αυτή την κληρονομιά και στην σημαντική, ναυτική υπεροχή του νομίζω ότι ο Αγαμέμνων μπόρεσε να οργανώσει την εκστρατεία όπου οι περισσότεροι τον ακολούθησαν μάλλον από φόβο παρά από προθυμία. [1.9.4] Φαίνεται άλλωστε ότι αυτός είχε τα περισσότερα καράβια και έδωσε καράβια και στους Αρκάδες, αν πιστέψομε την μαρτυρία του Ομήρου, ο οποίος και στο ζήτημα της διαδοχής του αναφέρει ότι ο Αγαμέμνων «πολλῇσι νήσοισι καὶ Ἂργεϊ παντὶ ἀνάσσειν». Αν, λοιπόν, είχε μόνο στρατό και δεν είχε στόλο, δεν θα μπορούσε να κυβερνάει παρά μόνο τα κοντινά νησιά, που είναι λίγα. Από την εκστρατεία αυτή πρέπει να συμπεράνομε ποιά ήταν η προηγούμενη κατάσταση.