[6.18.4] Ας σκεφθούμε ότι αν ξεκινήσομε για την Σικελία, θα ενισχύσομε την θέση μας εδώ και ας επιχειρήσομε την εκστρατεία. Θα ταπεινώσομε το φρόνημα των Πελοποννησίων, δείχνοντας ότι περιφρονούμε την τωρινή μας ησυχία κι εκστρατεύοντας εναντίον της Σικελίας. Αλλά και όταν θα κατακτήσομε τα μέρη εκείνα, τότε, όπως είναι πολύ πιθανό, θα γίνομε κύριοι όλης της Ελλάδας ή τουλάχιστον θα βλάψομε καίρια τις Συρακούσες και έτσι θα ωφεληθούμε και εμείς και οι σύμμαχοί μας. [6.18.5] Όσο για την ασφάλεια της εκστρατείας, είτε για να μείνομε εκεί, αν επιτύχομε, είτε για να επιστρέψομε, θα μας εξασφαλίσει ο στόλος. Θα έχομε απόλυτη υπεροπλία κατά θάλασσα, ακόμα και εναντίον όλων των Σικελιωτών μαζί. [6.18.6] Δεν πρέπει να εντυπωσιαστείτε από τα όσα λέει ο Νικίας, που συμβουλεύει αδράνεια και προσπαθεί, προκαλώντας έριδες μεταξύ νέων και γέρων, να σας αποτρέψει από την εκστρατεία. Αλλά κατά την συνηθισμένη τάξη, όπως έκαναν και οι πατέρες μας, που συσκέπτονταν νέοι και γέροι μαζί και έφεραν τα πράγματα της πολιτείας σε τόση περιωπή, πρέπει να προσπαθήσετε και τώρα, με τον ίδιο τρόπο, να ωφελήσετε την πολιτεία. Σκεφθείτε ότι η νεότητα και τα γηρατειά δεν μπορούν να κάνουν τίποτε αν δεν ενεργήσουν μαζί και ότι εκείνο που δημιουργεί την δύναμη είναι η ανάμειξη των ανώριμων με τους ώριμους και με τους φρόνιμους. Αν η πολιτεία μας μένει αδρανής, θ᾽ αρχίσει να φθείρεται και η επίδοσή της σε άλλα θ᾽ αρχίσει να χάνεται, ενώ αν αγωνίζεται, τότε θα πλουτίσει την πείρα της, θα ενισχύσει την παράδοσή της να υπερασπίζεται περισσότερο με έργα παρά με λόγια. [6.18.7] Με μια λέξη, θεωρώ ότι μια πολιτεία που δεν γνωρίζει την αδράνεια, θα καταστραφεί γρήγορα αν παραιτηθεί από την δράση και ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι περισσότερο ασφαλείς από εκείνους που πολιτεύονται σύμφωνα με τα υπάρχοντα ήθη και έθιμά τους, έστω κι αν αυτά δεν είναι πολύ καλά».
[6.19.1] Αυτά, περίπου, είπε ο Αλκιβιάδης. Οι Αθηναίοι, αφού τον άκουσαν και αυτόν και τους Εγεσταίους και τους φυγάδες από τους Λεοντίνους —που ανέβηκαν στο βήμα για να ζητήσουν και να ικετεύσουν να τους βοηθήσουν, θυμίζοντας τις ένορκες υποσχέσεις— είχαν τώρα πολύ περισσότερο ενθουσιασμό για την εκστρατεία παρά πριν. [6.19.2] Ο Νικίας κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να τους μεταπείσει με τα ίδια επιχειρήματα και σκέφθηκε ότι θα μπορούσε να τους κάνει ν᾽ αλλάξουν γνώμη αν ζητούσε πολύ μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις. Ανέβηκε πάλι στο βήμα και είπε τα ακόλουθα, περίπου:
[6.20.1] «Επειδή βλέπω, Αθηναίοι, ότι είσαστε οπωσδήποτε αποφασισμένοι να εγκρίνετε την εκστρατεία, είθε η έκβασή της να είναι σύμφωνη με τις προσδοκίες μας. Τώρα, όμως, θέλω να σας μιλήσω για τα παρόντα και να σας πω πώς τα βλέπω. [6.20.2] Καθώς ακούω, οι πολιτείες εναντίον των οποίων πρόκειται να εκστρατεύσομε, είναι ισχυρές και ανεξάρτητες η μία από την άλλη και δεν επιζητούν να μεταβάλουν την κατάστασή τους, καθώς κάνουν όσοι πρόθυμα επιδιώκουν ν᾽ ανταλλάξουν μια κατάσταση καταναγκαστικής δουλείας μ᾽ ένα καθεστώς πιο ήπιο. Επομένως, δεν είναι πιθανόν να θελήσουν ν᾽ ανταλλάξουν την ελευθερία τους με την δική μας ηγεμονία. Άλλωστε στο νησί αυτό είναι πολλές οι ελληνικές πολιτείες. [6.20.3] Πραγματικά, εκτός από την Νάξο και την Κατάνη, οι οποίες ελπίζω ότι θα πάρουν το μέρος μας, αφού έχουν την ίδια καταγωγή με τους Λεοντίνους, υπάρχουν επτά άλλες πολιτείες που έχουν, σε όλα, στρατιωτική οργάνωση παραπλήσια με την δική μας και ιδίως εκείνες εναντίον των οποίων θα εκστρατεύσομε, ο Σελινούς και οι Συρακούσες. [6.20.4] Έχουν πολλούς οπλίτες και τοξότες και ακοντιστές και πολλά καράβια και πλήθος άλλους ανθρώπους για να τα επανδρώσουν. Έχουν και χρήματα, τόσο οι ιδιώτες όσο και οι ναοί του Σελινούντος. Οι Συρακούσιοι εισπράττουν και φόρο από μερικούς βαρβάρους. Αλλά το κύριο πλεονέκτημά τους απέναντί μας είναι ότι έχουν πολύ ιππικό και σιτάρι που παράγουν οι ίδιοι. Δεν το εισάγουν.