[6.12.1] »Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι λίγος μόνο καιρός πέρασε από τότε που αναλάβαμε από βαριά επιδημία και από τον πόλεμο και ότι τώρα μόνο μπορούμε ν᾽ αναπληρώσομε τις ανάγκες μας σε χρήματα και άνδρες. Τους πόρους μας αυτούς, σωστό είναι να τους χρησιμοποιήσομε εδώ και όχι για να βοηθήσομε φυγάδες σαν κι αυτούς, που μας ζητούν βοήθεια κι έχουν κάθε συμφέρον να λένε ψέματα. Παρασύροντας άλλους σε κίνδυνο, ενώ οι ίδιοι δεν προσφέρουν τίποτε άλλο παρά λόγια, δεν θα δείξουν, σε περίπτωση επιτυχίας, όση πρέπει εμπιστοσύνη, ενώ σε περίπτωση αποτυχίας θα έχουν παρασύρει τους φίλους τους στην καταστροφή. [6.12.2] Αν πάλι κάποιος, εδώ, καμαρώνει επειδή τον εκλέξατε στρατηγό και σας παροτρύνει να επιχειρήσετε την εκστρατεία, μη λογαριάζοντας παρά το δικό του συμφέρον (άλλωστε είναι και πάρα πολύ νέος για να είναι αρχηγός, κι εκείνο που επιθυμεί είναι να τον θαυμάζουν για τα άλογά του και να μπορεί, με τα οφέλη του αξιώματός του, να καλύπτει τις δαπάνες της πολυέξοδης ζωής του) μην του δώσετε την ευκαιρία να δοξαστεί ο ίδιος, διακινδυνεύοντας την τύχη της πολιτείας. Πιστέψετε ότι τέτοιοι άνθρωποι βλάπτουν την πολιτεία και καταστρέφουν την περιουσία τους. Αναλογισθείτε ότι το ζήτημα είναι εξαιρετικά σοβαρό και δεν είναι ανεκτό οι νεότεροι να πάρουν βιαστικές αποφάσεις.
[6.13.1] »Τους βλέπω τώρα, εγώ, να παρακάθονται εδώ, κινημένοι από τον ίδιο άνθρωπο και τρομάζω και παρακαλώ τους γεροντότερους, όσοι τυχαίνει να κάθονται κοντά σε κανέναν απ᾽ αυτούς, να μην νομίσουν ότι θα είναι ντροπή γι᾽ αυτούς ή ότι θα φανούν δειλοί, αν ψηφίσουν εναντίον του πολέμου. Και τους παρακαλώ να μην κυριευτούν από επικίνδυνο πόθο για μακρινούς σκοπούς. Σπάνια πετυχαίνει κανείς όταν κινείται από το πάθος, ενώ πολλά μπορεί να επιτύχει όταν ενεργεί με προβλεπτικότητα. Για το καλό της πατρίδας, η οποία διατρέχει τον μεγαλύτερο κίνδυνο που γνώρισε έως τώρα, ας σηκώσουν το χέρι εναντίον της εκστρατείας κι ας ψηφίσουν ότι, αν οι Σικελιώτες δέχονται τα σημερινά σύνορα (δηλαδή τον Ιόνιο κόλπο για όποιον πλέει κοντά στην ακτή και την Σικελική θάλασσα για όποιον πλέει από τ᾽ ανοιχτό πέλαγος) δεν έχομε να τους καταμαρτυρήσομε τίποτα και ότι θα διατηρούν τα όσα έχουν και θα ρυθμίζουν τα εσωτερικά τους ζητήματα μεταξύ τους. [6.13.2] Στους Εγεσταίους, ειδικότερα, ας αποκριθούμε ότι, αφού άρχισαν πόλεμο με τους Σελινουντίους χωρίς να συμβουλευτούν τους Αθηναίους, πρέπει μόνοι τους και να τον τελειώσουν. Από τώρα και ύστερα δεν πρέπει, όπως το έχομε συνήθεια, να δεχόμαστε συμμάχους τους οποίους πρέπει να βοηθούμε αν βρεθούν στην ανάγκη, αλλά οι οποίοι καμιά δεν μπορούν να μας δίνουν βοήθεια σε ώρα δικής μας ανάγκης.
[6.14.1] »Και συ, Πρύτανη, αν θεωρείς ότι καθήκον σου είναι να επαγρυπνείς για τα συμφέροντα της πολιτείας, κι αν θέλεις αν φανείς καλός πολίτης, βάλε πάλι σε ψηφοφορία το ζήτημα και άφησε τους Αθηναίους να εκφράσουν πάλι τη γνώμη τους. Αν φοβάσαι να επιτρέψεις νέα ψηφοφορία, σκέψου ότι, αν παραβιάσεις τον νόμο έχοντας τόσους μάρτυρες με το μέρος σου, δεν θα υποστείς δίωξη και ότι θα γίνεις ο γιατρός της πολιτείας η οποία πήρε σφαλερή απόφαση. Καλός άρχοντας είναι εκείνος που εξυπηρετεί όσο μπορεί την πατρίδα του ή τουλάχιστον εκείνος που δεν την βλάπτει εκούσια».
[6.15.1] Αυτά, περίπου, είπε ο Νικίας. Οι περισσότεροι από τους Αθηναίους που ανέβηκαν στο βήμα συμβούλευαν να γίνει εκστρατεία και να μην ακυρωθούν τα όσα είχαν αποφασιστεί. Μερικοί ήσαν αντίθετοι. [6.15.2] Εκείνος που υποστήριξε την εκστρατεία με ενθουσιασμό ήταν ο Αλκιβιάδης του Κλεινίου, από αντίθεση προς τον Νικία, που ήταν ο πολιτικός αντίπαλός του και τον είχε αναφέρει προσβλητικά στον λόγο του. Περισσότερο, όμως, απ᾽ όλα ήθελε να στρατηγήσει και είχε την ελπίδα ότι υπό την ηγεσία του θα κυρίευαν την Σικελία και την Καρχηδόνα, κι έτσι με τις επιτυχίες του, θα προσποριζόταν ο ίδιος και χρήματα και δόξα. [6.15.3] Ήταν πολύ δημοφιλής ανάμεσα στον λαό, έκανε πολυτελή ζωή, ανώτερη από τα μέσα του και ξόδευε για τ᾽ άλογά του και τις διασκεδάσεις του. Η διαγωγή του αυτή έγινε, αργότερα, αιτία μιας από τις κυριότερες καταστροφές της Αθήνας, [6.15.4] γιατί το πλήθος του λαού φοβήθηκε την περιφρόνηση που έδειχνε για τους νόμους στην ιδιωτική του ζωή, καθώς και την παρατολμία που έδειχνε σε όποια επιχείρηση αναλάμβανε. Νόμισαν ότι επιδίωξή του ήταν να γίνει τύραννος και έγιναν εχθροί του. Έτσι, αν και στο δημόσιο λειτούργημά του ήταν άριστος για τα πολεμικά ζητήματα, όμως ο καθένας τον μισούσε για την ιδιωτική του ζωή κι έτσι δεν άργησαν να οδηγήσουν την πολιτεία στην καταστροφή, γιατί εμπιστεύτηκαν σε άλλους την εξουσία. [6.15.5] Ανέβηκε, λοιπόν τότε, στο βήμα και είπε στους Αθηναίους, περίπου, τα ακόλουθα: