Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΠΙΝΔΑΡΟΣ

Πυθιονίκαις (9.51-9.75)


ἐρέω· ταύτᾳ πόσις ἵκεο βᾶσσαν [στρ. γ]
τάνδε, καὶ μέλλεις ὑπὲρ πόντου
Διὸς ἔξοχον ποτὶ κᾶπον ἐνεῖκαι·
ἔνθα νιν ἀρχέπολιν θήσεις, ἐπὶ λαὸν ἀγείραις
55 νασιώταν ὄχθον ἐς ἀμφίπεδον·
νῦν δ᾽ εὐρυλείμων πότνιά σοι Λιβύα
δέξεται εὐκλέα νύμφαν δώμασιν ἐν χρυσέοις
56a πρόφρων· ἵνα οἱ χθονὸς αἶσαν
αὐτίκα συντελέθειν ἔννομον δωρήσεται,
οὔτε παγκάρπων φυτῶν νά-
ποινον οὔτ᾽ ἀγνῶτα θηρῶν.

τόθι παῖδα τέξεται, ὃν κλυτὸς Ἑρμᾶς [αντ. γ]
60 εὐθρόνοις Ὥραισι καὶ Γαίᾳ
ἀνελὼν φίλας ὑπὸ ματέρος οἴσει.
ταὶ δ᾽ ἐπιγουνίδιον θαησάμεναι βρέφος αὐταῖς,
νέκταρ ἐν χείλεσσι καὶ ἀμβροσίαν
στάξοισι, θήσονταί τέ νιν ἀθάνατον,
Ζῆνα καὶ ἁγνὸν Ἀπόλλων᾽, ἀνδράσι χάρμα φίλοις
64a ἄγχιστον ὀπάονα μήλων,
65 Ἀγρέα καὶ Νόμιον, τοῖς δ᾽ Ἀρισταῖον καλεῖν.»
ὣς ἄρ᾽ εἰπὼν ἔντυεν τερ-
πνὰν γάμου κραίνειν τελευτάν.

ὠκεῖα δ᾽ ἐπειγομένων ἤδη θεῶν [επωδ. γ]
πρᾶξις ὁδοί τε βραχεῖαι. κεῖνο κεῖν᾽ ἆ-
μαρ διαίτασεν· θαλάμῳ δὲ μίγεν
ἐν πολυχρύσῳ Λιβύας· ἵνα καλλίσταν πόλιν
70 ἀμφέπει κλεινάν τ᾽ ἀέθλοις.
καί νυν ἐν Πυθῶνί νιν ἀγαθέᾳ Καρνειάδα
υἱὸς εὐθαλεῖ συνέμειξε τύχᾳ·
ἔνθα νικάσαις ἀνέφανε Κυράναν,
ἅ νιν εὔφρων δέξεται
καλλιγύναικι πάτρᾳ
75 δόξαν ἱμερτὰν ἀγαγόντ᾽ ἀπὸ Δελφῶν.


θα σου το πω: Εσύ άντρας ήρθες γι᾽ αυτήν σε τούτο το φαράγγι, [στρ. γ]
πάνω απ᾽ τον πόντο θα την πας στου Δία τον έξοχο κήπο.
Εκεί θα την κάνεις αρχηγό σε πόλη,
55και νησιώτη λαό θα μαζέψεις
σε ψήλωμα με πεδιάδα τριγύρω.
Και τώρα η Λιβύη που πλατιά λιβάδια ορίζει
καλόγνωμα την τιμημένη νύφη θα δεχτεί
56αμες σε χρυσό παλάτι και δώρο θα της κάνει
ευθύς ένα κομμάτι γης να το κατέχει νόμιμα,
κομμάτι πλούσιο σε φυτά με κάθε λογής καρπούς
και διόλου άπειρη από άγρια θηρία.

Εκεί θα γεννήσει γιο που ο ένδοξος Ερμής [αντ. γ]
από τη μάνα του θα τον πάρει
60και θα τον πάει στις ωριόθρονες τις Ώρες και τη Γαία.
Αυτές πάνω στα γόνατα το βρέφος με θαυμασμό θα πάρουν
και νέκταρ θα του στάξουνε στα χείλη κι αμβροσία,
κι αθάνατο θα το κάνουν,
ίδιο Δία ή αγνό Απόλλωνα,
και χάρμα για τους θνητούς που είναι φίλοι,
64απροσεχτικό βοσκό για τα κοπάδια·
65κι Αγρέα άλλοι ή Νόμιο θα τον πουν,
και άλλοι Αρισταίο.»
Έτσι είπε κι έκανε η ένωση η τερπνή
πιο γρήγορα να γίνει.

Γιατί, σαν βιάζονται οι θεοί, [επωδ. γ]
γοργά έρχεται το τέλος, κι ο δρόμος είναι σύντομος.
Αυτά εκείνη η μέρα έφερε·
και σμίξαν στον ολόχρυσο κοιτώνα της Λιβύης,
70κι εκεί από τότε η Κυρήνη κυβερνάει την πόλη την πανώρια
και ξακουστή για τα έπαθλά της.
Και τώρα στης Πυθώνας τ᾽ άγια χώματα
του Καρνεάδη ο γιος μαζί της ένωσε τη θαλερή του τύχη·
εκεί νικώντας λάμπρυνε τ᾽ όνομα της Κυρήνης,
που πρόσχαρη θα τον δεχτεί στην καλλιγύναικη πατρίδα,
75γιατί απ᾽ τους Δελφούς την πολυπόθητη έφερε δόξα.


θα μιλήσω: Έχεις έρθει σ᾽ αυτή την κοιλάδα [στρ. γ]
άντρας της κόρης να γίνεις·
πέρ᾽ απ᾽ τον πόντο, στον έξοχο κήπο του Δία
θενα τη φέρεις και εκεί θα την κάμεις βασίλισσα
σε μια πόλην, επάνω σε λόφο, με κάμπους τριγύρω,
55όπου λαό θα μαζέψεις νησιώτη·
τώρα η δέσποινα πὄχει τα πλούσια λιβάδια, η Λιβύη,
θα δεχτεί με χαρά στα χρυσά της παλάτια
τη δοξασμένη τη νύφη
και θα της χαρίσει μερίδα της γης της
συγκυβερνήτρα της νόμιμη να ᾽ναι,
ούτε από πάγκαρπα δέντρα γυμνή,
ούτε ανήξερη από ζώα βοσκήμια.

Εκεί γιο θα γεννήσει, που ο θείος ο Ερμής, [αντ. γ]
θα τον πάρει απ᾽ τη φίλη μητέρα του
60και στις καλλίθρονες Ώρες και στη Γαία θα τον φέρει·
και κείνες το βρέφος στα γόνατα πάνω κρατώντας
θενα του στάξουν στα χείλη αμβροσία και νέκταρ
και θα τον κάμουν αθάνατο,
Δία και άγιον Απόλλωνα,
των ανθρώπων χαρά και καμάρι,
άγρυπνο πάντα οδηγό των προβάτων
και θα τον κράζουν με τ᾽ όνομα Αγραίο και Νόμιο
65κι άλλοι πάλι Αρισταίο».
Είπε κι ο λόγος του ετοίμασε
να πάρει τέλος ο ευφρόσυνος γάμος.

Όταν βιάζονται κιόλα οι θεοί, [επωδ. γ]
σύντομ᾽ η πράξη και οι δρόμοι των είναι κοντοί.
Κείν᾽ η μέρα, μια μέρα, τ᾽ αποφάσισεν όλα
και την έκαμε ταίρι του ευτύς στους πολύχρυσους
της Λιβύης θαλάμους,
όπου πόλη ομορφότατη
70κυβερνά, ξακουστή στους αγώνες.
Και ιδού που και τώρα στη θεϊκιά την Πυθώ
του Καρνεάδη την έσμιξε ο γιος
με την καλλιστέφανη τύχη του
και, νικητής, της Κυρήνης διαλάλησε τ᾽ όνομα,
που με χαρά κι αναγάλλια
θα τον δεχτεί, σα γυρνά απ᾽ τους Δελφούς στην πατρίδα
75να της φέρει μια ασύγκριτη δόξα.