[5.3.18] Ενόσω ο Αγησίλαος έκανε αυτά, ο Αγησίπολις προχώρησε ευθύς από τη Μακεδονία και στρατοπέδευσε μπροστά στην Όλυνθο. Καθώς δεν έβγαινε κανένας να τον αντιμετωπίσει, βάλθηκε να ρημάζει ό,τι απέμενε στο έδαφος των Ολυνθίων· έκανε κι επιδρομές στα εδάφη των συμμάχων τους, καταστρέφοντας το στάρι, και κατέλαβε μ᾽ έφοδο την Τορώνη. [5.3.19] Καθώς συνέβαιναν αυτά, ωστόσο, του παρουσιάστηκε καταμεσής του καλοκαιριού υψηλός πυρετός, και νοστάλγησε τα σκιερά καταφύγια και τα πεντακάθαρα κρύα νερά που είχε δει πρωτύτερα στο ιερό του Διονύσου, στην Άφυτι. Τον μετέφεραν λοιπόν εκεί, ζωντανό ακόμα, μια βδομάδα όμως μετά την αρχή της αρρώστιας πέθανε έξω από τον ναό. Τότε τον έβαλαν μέσα σε μέλι και τον πήγαν στην πατρίδα του, όπου του έγινε βασιλική ταφή.
[5.3.20] Μόλις το ᾽μαθε ο Αγησίλαος δεν χάρηκε —όπως θα μπορούσε κανείς να υποθέσει— για τον θάνατο του αντιζήλου: ίσα ίσα, τον έκλαψε και νοστάλγησε τη συντροφιά του. (Γιατί όταν οι βασιλιάδες βρίσκονται στη Σπάρτη, κατοικούν, όπως είναι γνωστό, μαζί· κι ο Αγησίπολις τα ᾽βγαζε πέρα καλά με τον Αγησίλαο σε κουβέντες για νεανικά πράγματα, για κυνήγι, ιππασία κι όμορφα αγόρια — χώρια που του ᾽δειχνε, στη συγκατοίκησή τους, τον σεβασμό που ταιριάζει προς τον πιο ηλικιωμένο.) Οι Λακεδαιμόνιοι πάλι έστειλαν αρμοστή στην Όλυνθο, στη θέση του Αγησιπόλιδος, τον Πολυβιάδη.
[380 π.Χ.]
[5.3.21] Στο μεταξύ ο Αγησίλαος είχε ξεπεράσει το χρονικό διάστημα, για το οποίο λεγόταν πως αρκούσαν τ᾽ αποθέματα τροφίμων του Φλειούντος. Το βέβαιο είναι ότι τέτοια είναι η υπεροχή της λιτότητας πάνω στη λαιμαργία, ώστε οι Φλειάσιοι, που είχαν ψηφίσει να περιορίσουν στο μισό τις μερίδες του σταριού, άντεξαν στην πολιορκία διπλάσιο χρόνο απ᾽ όσο θα περίμενε κανείς. [5.3.22] Παράδειγμα, πάλι, του πόσο υπερέχει καμιά φορά η τόλμη πάνω στην ατολμία έδωσε κάποιος Δελφίων με το όνομα. Αυτός προσεταιρίστηκε τριακόσιους Φλειάσιους και μ᾽ αυτούς στάθηκε ικανός όχι μόνον να εξουδετερώσει τις προσπάθειες των ειρηνοφίλων, αλλά και να συλλάβει και να κρατήσει φυλακισμένους όσους δεν εμπιστευόταν. Κατόρθωνε και να εξαναγκάζει την πλειοψηφία των πολιτών να κάνουν βάρδιες, και να βεβαιώνεται μ᾽ εφοδείες ότι εκτελούσαν το καθήκον τους· πολλές φορές, εξάλλου, έκανε εξόδους με τους άνδρες του και απωθούσε τα εχθρικά φυλάκια στο ένα ή στο άλλο μέρος του περιτειχίσματος.
[379 π.Χ.]
[5.3.23] Κάποτε ωστόσο ναυάγησαν όλες οι προσπάθειες αυτών των επιλέκτων να βρουν τροφές μέσα στην πόλη. Τότε έστειλαν να ζητήσουν από τον Αγησίλαο να εγγυηθεί ασφάλεια στην πρεσβεία που θα πήγαινε στη Λακεδαίμονα· είχαν αποφασίσει, είπαν, να παραδώσουν την πόλη στο έλεος των αρχών της Λακεδαίμονος. [5.3.24] Ο Αγησίλαος, οργισμένος επειδή αγνοούσαν τη δική του εξουσία, εγγυήθηκε ασφάλεια στην πρεσβεία, αλλά ταυτόχρονα μήνυσε στους φίλους του, στη Σπάρτη, να ενεργήσουν να ανατεθεί σ᾽ εκείνον η τακτοποίηση των υποθέσεων του Φλειούντος. Στο μεταξύ φύλαγε την πόλη μ᾽ ενισχυμένες σκοπιές, για να μη βγει κανένας· μολοντούτο ο Δελφίων, και μαζί του ένας στιγματισμένος που είχε κλέψει πολύν οπλισμό από τους πολιορκητές, δραπέτευσαν νύχτα. [5.3.25] Σαν ήρθαν από τη Λακεδαίμονα ν᾽ αναγγείλουν ότι ανατίθεται στον Αγησίλαο η επίλυση των ζητημάτων του Φλειούντος κατά την κρίση του, εκείνος όρισε τ᾽ ακόλουθα: πενήντα εξόριστοι και πενήντα κάτοικοι της πόλης θ᾽ αποφάσιζαν πρώτα ποιοί από τον πληθυσμό έπρεπε να ζήσουν και ποιοί να πεθάνουν, και στη συνέχεια θα κατάρτιζαν νόμους που θα ρύθμιζαν τον πολιτικό βίο· ώσπου να γίνουν τούτα, άφησε φρουρά με μισθό έξι μηνών για τους άνδρες της. Ύστερα απ᾽ αυτές τις ενέργειες απέλυσε τα στρατεύματα των συμμάχων και πήρε πίσω στη Λακεδαίμονα τα δικά του. Έτσι λύθηκαν πάλι τα ζητήματα του Φλειούντος, μετά έναν χρόνο και οχτώ μήνες.