[2.123.1] Τα λεγόμενα των Αιγυπτίων βέβαια όποιος θέλει τα πιστεύει· εμένα πάντως βασική αρχή μου σε όλη μου την εξιστόρηση είναι να γράφω τα λεγόμενα των διαφόρων όπως τα ακούω. Οι Αιγύπτιοι ωστόσο λένε ότι στον κάτω κόσμο ηγεμονεύουν η Δήμητρα και ο Διόνυσος. [2.123.2] Οι Αιγύπτιοι μάλιστα είναι οι πρώτοι που είπαν τούτη την κουβέντα, ότι η ψυχή του ανθρώπου είναι αθάνατη και ότι, καθώς το σώμα καταλύεται, αυτή μπαίνει σε κάποιο άλλο ζώο που γεννιέται κάθε φορά· και αφού τριγυρίσει σε όλα τα ζώα της ξηράς, της θάλασσας και του αέρα, ξαναμπαίνει στο σώμα ανθρώπου που γεννιέται, και η περιήγηση αυτή συντελείται σε τρεις χιλιάδες χρόνια. [2.123.3] Το δόγμα αυτό το χρησιμοποίησαν μερικοί Έλληνες, άλλοι παλαιότερα, άλλοι κατοπινότερα, σαν να ήταν δικό τους: ξέρω τα ονόματά τους αλλά δεν τα γράφω.
[2.124.1] Ώσπου λοιπόν βασιλιάς της Αιγύπτου ήταν ο Ραμψίνιτος, μου είπαν, όλη η Αίγυπτος είχε ευνομία και μεγάλη προκοπή· ύστερα απ᾽ αυτόν όμως βασιλιάς τους έγινε ο Χέοψ, που τους έριξε σε κάθε λογής δυστυχία· πρώτα πρώτα έκλεισε όλους τους ναούς και τους απαγόρευσε τις θυσίες· ύστερα πρόσταξε όλους τους Αιγυπτίους να εργάζονται γι᾽ αυτόν. [2.124.2] Άλλους τους έβαλε να σέρνουν πέτρες από τα λατομεία του Αραβικού όρους ώς τον Νείλο, και αφού οι πέτρες περνούσαν με πλοία τον ποταμό, έταξε άλλους να τις παίρνουν και να τις σέρνουν προς το λεγόμενο Λιβυκό όρος. [2.124.3] Και δούλευαν ανά εκατό χιλιάδες άνθρωποι από ένα τρίμηνο. Δέκα χρόνια βασανιζόταν ο λαός για να γίνει ο δρόμος όπου έσερναν τις πέτρες και που η κατασκευή του δεν είναι, θαρρώ, έργο πολύ μικρότερο από της πυραμίδας [2.124.4] (το μάκρος του είναι πέντε στάδιοι, το πλάτος του δέκα οργιές, το υψόμετρό του στο υψηλότερο σημείο οκτώ οργιές, και είναι καμωμένος από πελεκητή πέτρα με ανάγλυφες εικόνες) — δέκα χρόνια λοιπόν χρειάστηκαν γι᾽ αυτόν τον δρόμο καθώς και για τις υπόγειες κάμαρες στον λόφο όπου είναι στημένες οι πυραμίδες, κάμαρες που ο βασιλιάς τις έφτιαξε για τάφο του σ᾽ ένα νησί στη διώρυγα που άνοιξε από τον Νείλο. [2.124.5] Όσο για την ίδια την πυραμίδα, χρειάστηκαν είκοσι χρόνια για να γίνει, και είναι τετράγωνη, έχει από όλες τις πλευρές μέτωπο οκτώ πλέθρα, ίδιο ύψος, και είναι από πέτρα πελεκητή και με εξαίρετη εφαρμογή· καμιά από τις πέτρες δεν είναι λιγότερο από τριάντα πόδια.
[2.125.1] Η πυραμίδα αυτή κατασκευάστηκε με τον εξής τρόπο: έφτιαξαν πρώτα αναβαθμούς που τους ονομάζουν άλλοι κρόσσες και άλλοι βωμίδες, [2.125.2] και ύστερα, αφού τους έφτιαξαν, σήκωναν τις υπόλοιπες πέτρες με μηχανές από κοντά ξύλα· από το έδαφος δηλαδή σήκωναν τις πέτρες ώς την πρώτη σειρά των αναβαθμών· [2.125.3] μόλις η πέτρα ανέβαινε σ᾽ αυτή τη σειρά, την έβαζαν σε άλλη μηχανή στημένη πάνω στην πρώτη σειρά, και από εκεί την ανέβαζαν στην δεύτερη σειρά, σε άλλη μηχανή· [2.125.4] όσες ήταν οι σειρές των αναβαθμών τόσες ήταν και οι μηχανές· ή πάλι, την ίδια μηχανή, που ήταν μία και σηκώνονταν εύκολα, τη μεταφέρανε από τη μια σειρά στην άλλη μόλις έβγαζαν την κάθε πέτρα: πάντως εγώ πρέπει να τα αναφέρω και τα δύο, όπως μου τα είπαν. [2.125.5] Οπωσδήποτε, πρώτα τελείωσαν τα επάνω μέρη της πυραμίδας, ύστερα έφτιαξαν τα συνεχόμενα με αυτά, και τελευταία έφτιαξαν τη βάση και τα χαμηλότερα μέρη. [2.125.6] Στην πυραμίδα είναι σημειωμένο με αιγυπτιακά γράμματα πόσα ξοδεύτηκαν σε καθαρτικό, κρεμμύδια και σκόρδα για τους εργαζομένους· και αν θυμάμαι καλά τα όσα μου είπε ο διερμηνέας που μου διάβαζε τα γράμματα, είχαν καταβληθεί χίλια εξακόσια ασημένια τάλαντα. [2.125.7] Αν λοιπόν αυτά ήταν πράγματι τόσα, πόσα άλλα θα πρέπει να ξοδεύτηκαν για τον σίδηρο που χρησιμοποίησαν στις εργασίες, για τροφή και για ντύσιμο των εργαζομένων; Όσο για τον χρόνο, χρειάστηκαν όσον είπαμε για να κατασκευάσουν τα έργα· θα χρειάστηκαν όμως και άλλο χρόνο, που δεν θα ήταν, θαρρώ, λίγος, για να κόψουν τις πέτρες και να τις κουβαλήσουν και για να ανοίξουν το υπόγειο όρυγμα.
[2.126.1] Έφτασε λοιπόν ο Χέοψ σε τόσην αχρειότητα ώστε, όταν του έλειψαν τα χρήματα, εγκατέστησε την ίδια του την κόρη σε παλιόσπιτο και την πρόσταξε να εκδίδεται για ορισμένο ποσό: ποιό ήταν ωστόσο αυτό το ποσό δεν μου είπαν· έκανε λοιπόν αυτή ό,τι την είχε προστάξει ο πατέρας της να κάνει, και σκέφτηκε να αφήσει και η ίδια ένα δικό της μνημείο, και γι᾽ αυτό από όσους την επισκέπτονταν ζητούσε να της χαρίσει ο καθένας μια πέτρα για το έργο της. [2.126.2] Απ᾽ αυτές λοιπόν τις πέτρες λένε ότι οικοδομήθηκε η πυραμίδα που στέκει στη μέση των τριών, μπροστά από τη μεγάλη πυραμίδα, και που η κάθε της πλευρά είναι ενάμισι πλέθρο.