Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΜΟΣΧΟΣ

Εὐρώπη (153-166)

Ὣς φάτο· τὴν δ᾽ ὧδε προσεφώνεεν ἠύκερως βοῦς·
«θάρσει παρθενική, μὴ δείδιθι πόντιον οἶδμα.
155αὐτός τοι Ζεύς εἰμι, κεἰ ἐγγύθεν εἴδομαι εἶναι
ταῦρος· ἐπεὶ δύναμαί γε φανήμεναι ὅττι θέλοιμι.
σὸς δὲ πόθος μ᾽ ἀνέηκε τόσην ἅλα μετρήσασθαι
ταύρῳ ἐειδόμενον· Κρήτη δέ σε δέξεται ἤδη,
ἥ μ᾽ ἔθρεψε καὶ αὐτόν, ὅπῃ νυμφήϊα σεῖο
160ἔσσεται. ἐξ ἐμέθεν δὲ κλυτοὺς φιτύσεαι υἷας,
οἳ σκηπτοῦχοι ἅπαντες ἐπιχθονίοισιν ἔσονται.»
Ὣς φάτο· καὶ τετέλεστο τά περ φάτο. φαίνετο μὲν δή
Κρήτη, Ζεὺς δὲ πάλιν σφετέρην ἀνελάζετο μορφήν,
λῦσε δέ οἱ μίτρην, καί οἱ λέχος ἔντυον Ὧραι·
165ἡ δὲ πάρος κούρη Ζηνὸς γένετ᾽ αὐτίκα νύμφη
καὶ Κρονίδῃ τέκνα τίκτε καὶ αὐτίκα γίνετο μήτηρ.

Έτσι είπε, κι ο ωριοκέρικος απηλογήθη ταύρος:
«Θάρρος, καλή, της θάλασσας μη σκιάζεσαι το κύμα.
155Ο Δίας ο ίδιος είμ᾽ εγώ, κι ας έχω αυτή την όψη·
μπορώ και παίρνω όποιαν ειδή θελήσω. Ο έρωτάς σου
με ταύρου μ᾽ έσπρωξε μορφή να κάμω τόσο δρόμο
στη θάλασσα· και τώρα εσέ θα σε δεχτεί πια η Κρήτη·
κι εμένα αυτή μ᾽ ανάθρεψε· θα γίνει η νυφικιά σου
160κλίνη, και δοξασμένων γιων μητέρα θα σε κάμω,
που βασιλιάδες θα σταθούν με σκήπτρο αυτοί στον κόσμο.»
Είπε, κι όσα είπε γίνηκαν. Φάνηκε κιόλα η Κρήτη.
Και πήρε την αληθινή μορφή του ο Δίας· της λύνει
τη ζώνη, και τους στρώνουνε του γάμου κλίνη οι Ώρες·
165παρθένα ώς τότε, γίνηκε του Δία γυναίκα, κι όταν
ήρθε ο καιρός, μάνα παιδιών από το γιο του Κρόνου.

Είπε και απελογήθη της το βόιδι παραχρήμα
«Θάρρος, κοπέλα, μην ψηφάς της θάλασσας το κύμα.
155Τον Δία τον ίδιο έχεις εδώ, και ας ταυροδείχνω απέξω
μπορώ ό,τι θέλω να φανώ, κι ό,τι να πω να παίξω.
Εμένα ο πόθος μ᾽ έκανε να πέσω στα ταξίδια
σαν ταύρος· και θα σε δεχθεί η Κρήτη τώρα· η ίδια
θα σε στολίσει νύμφ᾽ η γη, που μ᾽ έθρεψε και μένα
160και στον καιρό παιδιά ακριβά θα κάμεις παινεμένα
που το καθένα βασιλιάς θα γίνει με στεφάνι».
Είπε κι ό,τ᾽ είπε γίνηκε. Μεμιάς η Κρήτη εφάνη
κι είδε τον Δία την προτινή μορφή να ξαναπάρει
και τότ᾽ οι Ώρες νυφικό τούς έστησαν κλινάρι
165και νύμφη γίνηκε του Διός η προτού κόρη εκείνη
και στον Κρονίδη γέννησε παιδιά και μάνα εγίνη.