ΧΟΡ. Έφυγε ο γέρος, βασιλιά, με προφητείες φριχτές
κι όλοι μας ξέρουμε, απ᾽ τον καιρό που οι τρίχες μάς γενήκαν από μαύρες άσπρες,
πως ποτέ του αυτός στην πολιτεία δεν ήρθε να λαλήσει ψέμα.
ΚΡΕ. Το είδα κι εγώ και μου ταράζει την ψυχή.
Κακό είναι να υποχωρεί κανείς,
αλλά και κείνος π᾽ αντιστέκεται
είναι κοντά η συμφορά που θα τονε λυπήσει.
ΧΟΡ. Τώρα χρειάζεται καλή σκέψη, γιε του Μενοικέως, Κρέων.
ΚΡΕ. Τί πρέπει να κάνω, πες μου, κι εγώ θ᾽ ακούσω.
1100ΧΟΡ. Πήγαινε και βγάλε το κορίτσι απ᾽ το βαθύσκαφτο σπίτι,
και κάνε τάφο του παραριγμένου.
ΚΡΕ. Και το βρίσκεις αυτό καλό; Λες να πάω πίσω;
ΧΟΡ. Όσο μπορείς πιο γλήγορα, βασιλιά μου, επειδή
οι τιμωρίες των θεών γοργόποδες προκάνουν όσους θέλουν το κακό.
ΚΡΕ. Οϊμένα, μόλις το μπορώ,
μα η καρδιά με σπρώχνει να το κάνω·
με την ανάγκη δεν θέλω να μπω σε κακό πόλεμο.
ΧΟΡ. Έλα, κάνε τώρα αυτά και μην πάει ο νους σου σ᾽ άλλο.
ΚΡΕ. Καθώς είμαι πηγαίνω.
Ελάτε, ελάτε, όσοι μ᾽ ακολουθάτε
και όσοι είν᾽ εδώ μπροστά, και όσοι λείπουν.
Πάρτε αξίνες στα χέρια και τρέξετε
1110στο μέρος το απόμακρο . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
εγώ, αφού μια και άλλαξα τη γνώμη,
όπως ο ίδιος έδεσα
έτσι και θα λύσω,
γιατί φοβάμαι μην είναι το καλύτερο
τη ζήση του να περνάει κανείς
βαστώντας τους βαλμένους νόμους.
(φεύγει ο Κρέων)

ΚΟΡ. Έφυγε ο γέρος, βασιλιά, με τέτοιες προφητείες!
Μα εμείς το ξέρομε καλά, αφότου ήμουνα νέος,
τότε που τ᾽ άσπρα μου μαλλιά ήταν ακόμη μαύρα,
πως δεν προφήτεψε ποτέ ψέμα στη πολιτεία.

ΚΡΕ. Το ξέρω και ταράζομαι και τρέμω στην καρδιά μου.
Γιατί είναι βέβαια φοβερό και το να υποχωρήσω·
αν όμως πάλι αντισταθώ, θα βρω τη δυστυχία.
ΚΟΡ. Χρειάζεται τώρα φρόνηση, ω γιε του Μενοικέα!
ΚΡΕ. Και τί να κάμω το λοιπόν; λέγε, και θα σ᾽ ακούσω.
1100ΚΟΡ. Από το υπόγειο σπίτι της, τρέξε, βγάλε την κόρη·
και χτίσε τάφον έπειτα και στον απορριχμένο.
ΚΡΕ. Με συμβουλεύεις το λοιπόν τώρα να υποχωρήσω;
ΚΟΡ. Ω βασιλιά μου, μην αργείς! Γιατί οι θεοί προφταίνουν,
με παιδεμούς γοργόποδους, τους πονηρούς στον δρόμο.
ΚΡΕ. Αλίμονό μου! αθέλητα τη γνώμη μου θ᾽ αλλάξω,
για να το κάμω τώρα αυτό· μα σκύβω — στην ανάγκη.
ΚΟΡ. Πήγαινε, τρέξε, κάμε το, σ᾽ άλλους μην τ᾽ αναθέτεις.
ΚΡΕ. Θα τρέξω αμέσως το λοιπόν. (Φωνάζει) Ελάτε, ελάτε, δούλοι,
1110όσοι είσαστε και βρίσκεστε, πάμε σ᾽ αυτόν τον τόπο
και πάρετε στα χέρια σας αξίνες να βαστάτε.
Μα εγώ, εγώ που την έδεσα, θα την ελευτερώσω.
Γιατί φοβούμαι τωραδά πως κάλλια μπορεί να ᾽ναι
πάντα να σέβεται κανείς τους νόμους οπού βρήκε!
(Φεύγει βιαστικά· τον ακολουθούν δούλοι με όπλα και χωρίς.
Μόνο οι γέροντες μένουν στη σκηνή)