ΛΙΧ. Μ᾽ αφού σε βλέπω, δέσποινά μου, να ᾽χεις
σα θνητή αιστήματα θνητού και να ᾽σαι
όχι άκριτη, θενα σου πω την πάσαν
αλήθεια, δίχως τίποτα να κρύψω.
Είναι έτσι, ναι, καθώς αυτός τα λέει·
αυτής ο φλογερός ο έρωτας είναι
που πέρασε τον Ηρακλή μια μέρα
κι ένεκ᾽ αυτής η πολυπαθιασμένη
πατρίδα της χαλάστηκε Οιχαλία.
Κι αυτά —γιατί πρέπει να λέω και κείνου
το δίκιο— δε με πρόσταξε ποτέ του
480μήτε να κρύψω, μήτε που τ᾽ αρνιέται·
μα μόνος μου εγώ, δέσποινα, από φόβο
μη σου πονέσω την καρδιά, για τέτοιο
λόγο το ᾽καμα αυτό το σφάλμα — αν σφάλμα
το νομίζεις· μ᾽ αφού τα ξέρεις όλα
τώρα, για χάρη εκεινού, μα επίσης
και για σένα της ίδιας το συμφέρον,
στρέξε τη νέα αυτή και μη θελήσεις
να βγεις απ᾽ όσα πριν είπες για κείνη.
Γιατί ο Ηρακλής, ενώ παντού είναι ο πρώτος
με την αντρεία του, μόνο απ᾽ του έρωτά της
τη δύναμ᾽ είναι τέλεια νικημένος.
490ΔΗΙ. Μα έτσι το ᾽χω στο νου κι έτσι θα πράξω,
ουδέ θα πάω μονάχη μου να σύρω
το κακό στο κεφάλι μου, ζητώντας
να μπω με τους θεούς σε μάταιη μάχη.
Μ᾽ ας πάμε τώρα μέσα, για να πάρεις
και τις παραγγελιές μου κι όσα δώρα
ταιριάζει αντίς τα δώρα του να δώσω
να του τα πας· γιατί σωστό δεν είναι
να φύγεις μ᾽ άδεια χέρια, ενώ μας ήρθες
με τόσο εσύ μεγάλη συνοδεία.