ΠΡΩΤΟ ΣΤΑΣΙΜΟ

ΧΟΡ. Αν δε με γελούνε τρελά προαισθήματα
κι αν όξω δεν πέφτω απ᾽ ορθό στοχασμό,
θενά ᾽ρθει η προμάντισσα η Δίκη
στα χέρια κρατώντας τη δίκια τη δύναμη.
Σε λίγο κι η ώρα τους, κόρη μου, φτάνει
480κι έχω όλο το θάρρος, μια π᾽ άκουσ᾽ αυτά λυκόπνοα τα όνειρα·
γιατί δεν ημπορεί να ξεχάσει ο πατέρας σου,
ο βασιλιάς των Ελλήνων,
μήτε ο παλιός κείνος χάλκινος πέλεκας
με τη διπλή του την κόψη
που μ᾽ ατιμότατο χτύπημα
τον ξάπλωσε χάμω νεκρό.

Με μύρια θα νά ᾽ρθει ποδάρια και χέρια
490εκείνη που κρύβεται μες σε καρτέρια φριχτά,
η Ερινύα με το χάλκινο πόδι·
γιατί κακοταίριαστοι, κακοζευγάρωτοι πόθοι
για αιματόβρεχτους γάμους
έπιασαν κείνους, που δεν επιτρέπονταν.
Γι᾽ αυτό κι είμαι βέβαιη πως όχι αψεγάδιαστα δείχτουν
αυτά τα σημάδια στους ένοχους και συνεργούς των.
Κι αλήθεια, το μέλλον στον άνθρωπο πια
500ούτε όνειρα κι ούτε χρησμοί ξεσκεπάζουν,
αν αυτή δε θενά βγει σωστή
η οπτασία της νύχτας.

Ω η παλιά τού Πέλοπα
πολύπονη αρματοδρομία,
πόσες δεν ήρθες συμφορές
στη χώρ᾽ αυτή να φέρεις!
Γιατί από την ημέρα
που καταποντισμένος
στη θάλασσα ηύρε θάνατο ο Μύρτιλος,
μ᾽ άτιμη προδοσιά
και μια σπρωξιά
510όξ᾽ από τον ολόχρυσο το δίφρο πεταμένος,
δεν έλειψ᾽ από τότε μες σ᾽ αυτά
τα σπίτια η συφορά.