ΧΟΡ. Θα ᾽ρθει αγώνας κι αμάχη μεγάλη.
Μα όσο μπορείς, κάνε γρήγορα, Τεύκρο,
για να βρεις κάποιον λάκκο γι᾽ αυτόν
και να γίνει ο τρισκότεινος τάφος του
που οι θνητοί θα θυμούνται για πάντα.

(Μπαίνει η Τέκμησσα με το παιδί)
ΤΕΥ. Μα νά, πάνω στην ώρα που ζυγώνουν
του δύστυχου νεκρού γιος και γυναίκα,
1170για να ετοιμάσουν την ταφή του. Έλα,
παιδί μου, εδώ και πιάσε του γονιού σου
το σώμα σαν ικέτης. Σιμά κάτσε
βαστώντας τα μαλλιά μου, τα δικά της
και τα δικά σου, θησαυρό ικεσίας.
Κι αν απ᾽ το στράτευμα πασκίσει κάποιος
με βία απ᾽ το νεκρό να σε τραβήξει,
φριχτά ν᾽ αφανιστεί και ν᾽ απομείνει
άταφος μακριά από την πατρίδα
και να χαθεί όλη σύρριζα η γενιά του,
έτσι όπως κόβω την πλεξούδα ετούτη.
1180Πάρ ᾽την, παιδί μου, κράτα την· κανένας
μη σε κουνήσει από δω πέρα, μόνο
γονάτισε ακουμπώντας το κουφάρι.
Κι εσείς σαν άντρες κι όχι σα γυναίκες
να στέκεστε κοντά· να βοηθάτε
ως να γυρίσω, αφού ετοιμάσω τάφο
γι᾽ αυτόν εδώ κι ας μ᾽ εμποδίζουν όλοι.
(Ο Τεύκρος φεύγει)

ΧΟΡ. Θα χτυπηθείτε δυνατά. Μόν᾽ κοίτα τώρα, Τεύκρο,
όσο μπορείς πιο γλήγορα νά ᾽βρεις κανένα μέρος
βαθουλωτό για τάφο του, αυτόνε να τον θάψεις.
ΤΕΥ. Στην ώρα απάνω έρχονται η γυναίκα του κι ο γιος του
1170του δύστυχου αυτού νεκρού, τον τάφο να στολίσουν.
Έλα, παιδί μου, εδώ κοντά, και λυπημένα στάσου
και πιάσε τον πατέρα σου που σ᾽ έχει καμωμένο.
Κάθισε παρακαλετά, στα δυο σου χέρια κράτα
και τα δικά μου τα μαλλιά κι αυτής και τα δικά σου
σαν θησαυρό παράκλησης. Κι απ᾽ τον στρατό κανένας,
με ζόρι αν έρθει απ᾽ τον νεκρό αυτόν να σε τραβήξει,
πάντα η γης να τον ξερνά και όλο του το γένος
σύρριζα να ξεκληριστεί έτσι σαν τα μαλλιά μου
αυτά που ξεριζώνω τα. Αυτόν, παιδί μου, κράτα
1180καλά και φύλα τον, κανείς εσένα ας μη κοτήσει,
μόν᾽ απ᾽ αυτόν να κρατηθείς πέφτοντας πάνωθέ του.
Και σεις εδώ μη στέκεστε οι άντρες σα γυναίκες,
βοηθάτε, χέρι δώσετε, ωσότου πάω για τάφο
να τον φροντίσω κι αν κανείς δεν θέλει να τον θάψω.