Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ

Λυσιστράτη (1295-1320)


1295ΠΡΥ. Λάκων, πρόφαινε δὴ σὺ μοῦσαν ἔτι νέαν.

ΛΑ. Ταΰγετον αὖτ᾽ ἐραννὸν ἐκλιπῶἁ,
Μῶἁ μόλε, ‹μόλε,› Λάκαινα, πρεπτὸν ἁμὶν
κλέωἁ τὸν Ἀμύκλαις σιὸν
1300καὶ Χαλκίοικον ἄνασσαν,
Τυνδαρίδας τ᾽ ἀγασώς,
τοὶ δὴ πὰρ Εὐρώταν ψιάδδοντι.
εἶα μάλ᾽ ἔμβη,
ὢ εἶα κοῦφα πᾶλον,
1305ὡς Σπάρταν ὑμνίωμες,
τᾷ σιῶν χοροὶ μέλοντι
καὶ ποδῶν κτύπος,
‹ὅχ᾽› ἇτε πῶλοι ταὶ κόραι
πὰρ τὸν Εὐρώταν
1310ἀμπαδίοντι, πυκνὰ ποδοῖν
ἀγκονίωαἱ,
ταὶ δὲ κόμαι σείονται
ἇπερ Βακχᾶν θυρσαδδωἇν καὶ παιδδωἇν.
ἁγῆται δ᾽ ἁ Λήδας παῖς
1315ἁγνὰ χοραγὸς εὐπρεπής.

ἀλλ᾽ ἄγε, κόμαν παραμπύκιδδε χερὶ ποδοῖν τε πάδη
ἇ τις ἔλαφος, κρότον δ᾽ ἁμᾶ ποίη χορωφελήταν,
1320καὶ τὰν κρατίσταν παμμάχον, τὰν Χαλκίοικον ὕμνη.


ΠΡΥ. Πες μας κι άλλο τραγούδι, Μοραΐτη.

ΛΑΚ. Απ᾽ τον ψηλό Ταΰγετό σου,
ω Μούσα, μοραΐτισσα, έλα
να μας δοξάσεις τον αφέντη
των Αμυκλών, Θεό μεγάλο.
1300Και την Χαλκίοικο δέσποινά μας,
την Αθηνά, και τους Διοσκούρους,
που παίζουνε κάτου στο ρέμα
του Ευρώτα. Χάιντε και προχώρα
κι αψηλοπήδα φτερωμένος
για να τιμήσουμε τη Σπάρτη,
που της αρέσει να χορεύει
και να ποδοχτυπά το χώμα.
Κι οι κοπελιές μας σαν πουλάρια
δίπλα στον ποταμόν Ευρώτα
1310χοροπηδάνε και σηκώνουν
τον κουρνιαχτό κι ο αγέρας παίζει
με τα μαλλιά τους, όμοιες Βάκχες
με το θυρσό· κι έχουν μπροστάρη
πανέμορφη κι αγνή, την κόρη
της Λήδας, τη θεϊκιάν Ελένη.

Χάι! με κορδέλα στα μαλλιά, χέρια και πόδια, χτύπα,
σαν τη λαφίνα, και πολύ βρόντο κι αντάρα κάνε
1320και την ακαταμάχητην Χαλκίοικο δόξαζέ την.