ΓΥΝΗ ΑΟΙΔΟΣ
100Κυρά, που στους Γολγούς ποθείς και στο Ιδάλιον όρος
και στον ψηλό τον Έρυκα να παίζεις, Αφροδίτη·
πάντοτ᾽ αλαφροπάτητες, σου φέρνουν κάθε χρόνο,
μέσ᾽ από τον Αχέροντα, τον Άδωνί σου οι Ώρες·
αυτές οι πιο αργοκίνητες από τους αθανάτους,
105που φέρνουν σ᾽ όλους τους θνητούς κάτι καλό όταν έρθουν.

Της Διώνης θυγατέρα εσύ, πεντάμορφη Αφροδίτη,
τη Βερενίκη από θνητήν αθάνατη έχεις κάνει,
σταλάζοντας στα στήθη της τη θεϊκή αμβροσία·
κι η Αρσινόη η κόρη της, ωραία σαν την Ελένη,
110για χάρη σου, ω ξακουστή και πολυλατρευμένη,
πλούσια, μεγαλόπρεπα τον Άδωνι γιορτάζει.

Ολόγυρά του απλώνονται όλ᾽ οι καρποί των δέντρων
κι άνθη πανώρια, δροσερά μες σ᾽ αργυρά καλάθια
και σε λαγήνια ολόχρυσα μύρ᾽ από τη Συρία.
115Ολόγυρά του λιχουδιές που πλάθουν οι γυναίκες
με τέχνη ανακατεύοντας λουλούδια κι άσπρο αλεύρι
κι άλλα από μέλι γλυκερό κι από καθάριο λάδι·
κάθε λογής πετούμενα και σερπετά κοντά του.

Το δροσερό γλυκάνισο κιόσκια ανθηρά έχει πλέξει·
120νιογέννητοι έρωτες δειλά τριγύρω φτερουγίζουν,
σαν τ᾽ αηδονάκια τα μικρά, που αρχίζουν να πετάνε
και δοκιμάζουν τα φτερά κλωνάρι σε κλωνάρι.