Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΗΡΩΔΑΣ

Μιμίαμβοι (4.72-4.95)


ΚΥ. ἀληθιναί, φίλη, γὰρ αἱ Ἐφεσίου χεῖρες
ἐς πάντ᾽ Ἀπελλέω γράμματ᾽, οὐδ᾽ ἐρεῖς «κεῖνος
ὥνθρωπος ἓν μὲν εἶδεν, ἓν δ᾽ ἀπηρνήθη».
75 ἀλλ᾽ ᾧ ἐπὶ νοῦν γένοιτο καὶ θεῶν ψαύειν
ἠπείγεθ᾽· ὃς δ᾽ ἐκεῖνον ἢ ἔργα τὰ ἐκείνου
μὴ παμφαλήσας ἐκ δίκης ὁρώρηκεν,
ποδὸς κρέμαιτ᾽ ἐκεῖνος ἐν γναφέως οἴκῳ.
ΝΕΩΚΟΡΟΣ
κάλ᾽ ὗμιν, ὦ γυναῖκες, ἐντελέως τὰ ἱρά
80 καὶ ἐς λῷον ἐμβλέποντα· μεζόνως οὔτις
ἠρέσατο τὸν Παιήον᾽ ἤπερ οὖν ὑμεῖς.
ἰὴ ἰὴ Παίηον, εὐμενὴς εἴης
καλοῖς ἐπ᾽ ἱροῖς ταῖσδε, κεἴ τινες τῶνδε
ἔασ᾽ ὀπυιηταί τε καὶ γενῆς ἆσσον.
85 ἰὴ ἰὴ Παίηον, ὧδε ταῦτ᾽ εἴη.
ΚΟ. εἴη γάρ, ὦ μέγιστε, χὐγιείῃ πολλῇ
ἔλθοιμεν αὖτις μέζον᾽ ἵρ᾽ ἀγινεῦσαι
σὺν ἀνδράσιν καὶ παισί. ΚΥ. Κοκκάλη, καλῶς
τεμεῦσα μέμνεο τὸ σκελύδριον δοῦναι
90 τῷ νεωκόρῳ τοὔρνιθος ἔς τε τὴν τρώγλην
τὸν πελανὸν ἔνθες τοῦ δράκοντος εὐφήμως
καὶ ψαιστὰ δεῦσον· τἄλλα δ᾽ οἰκίης ἕδρῃ
δαισόμεθα· καὶ ἐπὶ μὴ λάθῃ φέρειν, αὕτη.
ΝΕ. τῆς ὑγιείης δῷ· πρόσδος· ἦ γὰρ ἱροῖσιν
95 μέ[ζ]ων ἅμ᾽ ἀρτίης ἡ ὑγείη ᾽στι τῆς μοίρης.


ΚΥ. Ζωντανά ᾽ναι, φίλη μου, τα έργα του Εφέσιου
Απελλή σε κάθε λεπτομέρεια, και δε θα πεις «αυτός
ο άνθρωπος άλλα ξεδιάλεξε κι άλλα δε θέλησε».
75Ό,τι στο νου του έβαλε κι όποιο θεό να ζωγραφήσει θέλησε,
με προθυμιά το έκανε. Όποιος ωστόσο κείνον ή τα έργα του
αντίκρισε κι άδικη κρίση έβγαλε,
να κρεμαστεί ανάποδα μέσα στο πλυσταριό.
ΝΕΩΚΟΡΟΣ
Κυράδες μου, τα πρόσφορά σας είναι εντελώς δεκτά·
80ευτυχισμένες θα είσαστε· κανείς στ᾽ αλήθεια πιότερο
δεν ευχαρίστησε τον Ασκληπιό, απ᾽ όσο βέβαια εσείς.
Δόξα σοι Κύριε θεέ, γίνου βοηθός σ᾽ αυτές
για τις καλές τους προσφορές, και στους συζύγους τους,
όποιοι κι αν είναι, και εις τα τέκνα αυτών.
85Δόξα σοι Κύριε θεέ. Αμήν.
ΚΟ. Αμήν, θεέ μου, άγιε. Είθε όλο υγεία
ξανά εδώ να έρθουμε, και πιο μεγάλες λειτουργιές να δώσουμε,
αντάμα με τους άντρες μας και τα παιδιά μας. ΚΥ. Κοττάλη, καλά
τεμάχισέ το, και το μπουτάκι μην ξεχνάς να δώσεις
90στο νεωκόρο, του πετεινού, και στο στόμα
του φιδιού βάλε μ᾽ ευσέβεια το πρόσφορο·
την πίτα μέλωσε. Τ᾽ άλλα στο σπίτι
θα τα μοιράσουμε. Ε συ, να μην ξεχάσεις να τα κουβαλήσεις.
ΝΕ. Από το πρόσφορο να δώσει· ακόμα λίγο· μά το θεό, στην εκκλησιά
95το πρόσφορο είναι καλύτερο, όταν όλο μοιράζεται.