ΣΩΣ. Εκείνος που από βάσανα έλλειψη έχει
ας έρθει στη Φυλή να κυνηγήσει.
Σακατεμένο είν᾽ όλο το κορμί μου,
η μέση μου, ο λαιμός, η πλάτη μου, όλα.
Ρίχτηκα με τα μούτρα στη δουλειά
σαν παλικάρι· σήκωσα την τσάπα
ψηλά σα δουλευτής τρισάξιος, κι όλος
κέφι βαθιά την έχωνα στο χώμα.
Όμως αυτό πολλή δε βάσταξε ώρα·
γύριζα για να βλέπω πότε θά ᾽ρθει
530ο γέρος και μαζί του κι η κοπέλα
κι έπιανα στην αρχή τη μέση μου έτσι,
ναι, μά το Δία, κρυφά, να μη με βλέπουν.
Αλλά το πράμα πήγαινε του μάκρου,
κι άρχισα να κορδώνω το κορμί μου·
ξύλιασα και κανένας δεν ερχόταν.
Έκαιγε ο ήλιος· δίπλα μου ο Γοργίας
με κοίταε να στυλώνω το κορμί μου
κι ύστερα χαμηλά να σκύβω πάλι,
σαν πηγαδιού γεράνι που ανασέρνει.
«Σήμερα, παλικάρι μου, δε μοιάζει
πως θά ᾽ρθει.» Έτσι μου λέει. Κι εγώ ρωτάω:
540«Τί λες λοιπόν να κάμουμε;» «Για τώρα
το πράμα ας μένει, κι αύριο καρτερούμε.»
Ήρθε κι ο Δάος και του ᾽δωσα την τσάπα.
Έτσι πρωτόμπα στο χορό· και τώρα
γυρίζω εδώ. Να κάμω τί; Δεν ξέρω,
μά τους θεούς· κάτι, άθελα, με σπρώχνει.
Βγαίνει από τη σπηλιά ο Γέτας και, χωρίς να δει
το Σώστρατο, μονολογεί γρινιάζοντας για το μάγερα.