Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΠΙΝΔΑΡΟΣ

Ὀλυμπιονίκαις (13.24-13.46)


ὕπατ᾽ εὐρὺ ἀνάσσων [στρ. β]
25Ὀλυμπίας, ἀφθόνητος ἔπεσσιν
γένοιο χρόνον ἅπαντα, Ζεῦ πάτερ,
καὶ τόνδε λαὸν ἀβλαβῆ νέμων
Ξενοφῶντος εὔθυνε δαίμονος οὖρον·
δέξαι τέ οἱ στεφάνων ἐγκώμιον
τεθμόν, τὸν ἄγει πεδίων ἐκ Πίσας,
30πενταέθλῳ ἅμα σταδίου
νικῶν δρόμον· ἀντεβόλησεν
τῶν ἀνὴρ θνατὸς οὔπω τις πρότερον.

δύο δ᾽ αὐτὸν ἔρεψαν [ἀντ. β]
πλόκοι σελίνων ἐν Ἰσθμιάδεσσιν
φανέντα· Νέμεά τ᾽ οὐκ ἀντιξοεῖ·
35πατρὸς δὲ Θεσσαλοῖ᾽ ἐπ᾽ Ἀλφεοῦ
ῥεέθροισιν αἴγλα ποδῶν ἀνάκειται,
Πυθοῖ τ᾽ ἔχει σταδίου τιμὰν διαύ-
λου θ᾽ ἁλίῳ ἀμφ᾽ ἑνί, μηνός τέ οἱ
τωὐτοῦ κρανααῖς ἐν Ἀθά-
ναισι τρία ἔργα ποδαρκής
ἁμέρα θῆκε κάλλιστ᾽ ἀμφὶ κόμαις,

40Ἑλλώτια δ᾽ ἑπτάκις· ἐν [ἐπῳδ. β]
δ᾽ ἀμφιάλοισι Ποτειδᾶνος τεθμοῖσιν
Πτοιοδώρῳ σὺν πατρὶ μακρότεραι
Τερψίᾳ θ᾽ ἕψοντ᾽ Ἐριτίμῳ τ᾽ ἀοιδαί·
ὅσσα τ᾽ ἐν Δελφοῖσιν ἀριστεύσατε,
ἠδὲ χόρτοις ἐν λέοντος, δηρίομαι πολέσιν
45περὶ πλήθει καλῶν· ὡς μὰν σαφές
οὐκ ἂν εἰδείην λέγειν ποντιᾶν ψάφων ἀριθμόν.


Ύπατε συ, που την Ολυμπία απ᾽ άκρη σ᾽ άκρη εξουσιάζεις, [στρ. β]
25στα χρόνια που θα ᾽ρθουν
μη δείξεις φθόνο για τα τραγούδια μου, πατέρα Δία.
Άβλαφτο κράτησε τούτο τον λαό
και κάνε συ του Ξενοφώντα η μοίρα με άνεμο ούριο ν᾽ αρμενίζει
και δέξου για τα στεφάνια που κέρδισε το καθιερωμένο
γιορταστικό τραγούδι που από της Πίσας τα πεδία τον φέρνει
30αντάμα για του πένταθλου τη νίκη
και του σταδίου τον δρόμο· κατάφερε
ό,τι άλλος θνητός δεν πέτυχε ως τώρα.

Σελίνου δυο τον έστεψαν πλεξίδες, [αντ. β]
όταν στα Ίσθμια
εφάνη, αλλ᾽ ούτε κι η Νεμέα τού εναντιώθη,
35και στου Αλφειού τις όχθες ο πατέρας του, ο Θεσσαλός,
αφιέρωσε τη λάμψη των ποδιών του.
Και στην Πυθώνα την ίδια μέρα ο ήλιος φώτισε
τις νίκες του στον δρόμο του σταδίου και του διαύλου,
και μες στην κακοτράχαλη Αθήνα,
τον ίδιο μήνα, μια μέρα γοργοφτέρουγη
έστεψε την κόμη του με τρία λαμπρά στεφάνια·

40και οι αγώνες οι Ελλώτιοι μ᾽ εφτά. [επωδ. β]
Και για τις τελετές του Ποσειδώνα ανάμεσα στις δύο θάλασσες,
θα χρειαζόταν μεγαλύτερο τραγούδι, για να υμνήσω
τον πατέρα του, τον Πτοιόδωρο, τον Τερψία και τον Ερίτιμο.
Και όσο για τους Δελφούς, όπου αριστέψατε,
και για του λιονταριού τη λόχμη, με πολλούς παραβγαίνω
45τραγουδώντας το πλήθος των επιτυχιών,
γιατί κι εγώ δεν θα ᾽ξερα
πώς της θάλασσας την άμμο να μετρήσω.