ΤΡΙΤΟ ΣΤΑΣΙΜΟ

ΧΟΡ. Με φιλόχορη κιθάρα, με σουραύλι
λιβυκό, με καλαμόφτιαχτης φλογέρας
τους ρυθμούς, σαν τί αχολόι ο Υμέναιος τάχα
να ᾽στησε, όταν
1040οι ωριοπλέξουδες Πιερίδες,
τα χρυσά στο χώμα πέδιλα βροντώντας,
ανηφόρισαν στο Πήλιο για το γάμο
του Πηλέα, μες στων θεών το φαγοπότι;
Με λαλιές μελωδικές
τον Αιακίδη και τη Θέτη τραγουδούσαν
μες στο σύδεντρο του Πήλιου,
στων Κενταύρων το βουνό.
Ο Τρωαδίτης Γανυμήδης,
που βλαστός του Δάρδανου είναι
1050και, στο Δία, της κλίνης δρόσισμα ακριβό,
μέσ᾽ από βαθιούς κρατήρες
κέρναγε πιοτό θεϊκό.
Αλλά εκεί που ασπρολογούσε
η κατάφωτη αμμουδιά πενήντα κόρες
του Νηρέα γι᾽ αυτόν το γάμο
τον κυκλόσυρτο χορέψανε χορό.

Μ᾽ ελατόκλαρα και πράσινα στεφάνια
πήγε απάνω αλογοπόδηδων Κενταύρων
1060συντροφιά, στων θεών το δείπνο και στου Βάκχου
τον κρατήρα.
Κι έσυραν φωνή μεγάλη:
«Ω Νηρηίδα εσύ, ξεκάθαρα ο προφήτης
είπε ο Χείρωνας, που ξέρει από μαντείες,
πως θα κάμεις ένα γιο, της Θεσσαλίας
φως λαμπρό· στην ξακουστή
Τροία θα πάει με Μυρμιδόνες λογχοφόρους
και του Πρίαμου την πατρίδα
1070στάχτη θα την κάμει αυτός·
το κορμί του θα το ντύνουν,
θα του τ᾽ αρματώνουν όπλα
δουλεμέν᾽ από τον Ήφαιστο, χρυσά,
που θα του τα πάει για δώρο η Θέτη,
η μητέρα του η θεά.»
Τότε του Πηλέα το γάμο
με μια τέτοια αρχοντογέννητη, την πρώτη
μες στις κόρες του Νηρέα,
τρισμακάριστο τον κάμανε οι θεοί.

1080Μα, ω κοπέλα, εσέ οι Αργείοι
το κεφάλι, τα ωριοπλέξουδα μαλλιά,
θα σου στεφανώσουν
και, σα να ᾽σουνα δαμάλα τρυφερή
παρδαλή
που από βράχους και σπηλιές, απ᾽ το βουνό
ήρθε αγνή,
το λαιμό σου, λαιμό ανθρώπου, θα ματώσουν·
κι όμως μέσα στους αχούς
σουραυλιών, σε σφυριξιές
γελαδάρηδων, εσύ
δε μεγάλωσες, παρά
στη μητέρα σου κοντά, για ταίρι κάποιου
απ᾽ του Ίναχου την αρχοντογενιά.
Τώρα πού
έχει καμιά δύναμη
της Ντροπής το πρόσωπο
1090ή της Αρετής, αφού
κυβερνά η Ασέβεια,
αφού οι άνθρωποι αψηφούν την Αρετή
και τους νόμους η Ανομία καταπονεί
και δεν κάνουν οι θνητοί κοινόν αγώνα
μην τους βρει θεών οργή;