ΕΛΕ. Ως τώρα πάνε όλα καλά· απ᾽ την Τροία,
δύστυχε, και να μάθω πώς εσώθης,
κανένα κέρδος· όμως λαχταρούμε
ν᾽ ακούσουμε τα πάθη των δικών μας.
ΜΕΝ. Με ρώτησες πολλά μ᾽ ένα σου λόγο.
Τί να σου πω για τους χαμούς στο Αιγαίο,
κατάνακρα στην Εύβοια τις πανούργες
φωτιές του Ναύπλιου, τα γυρίσματά μου
στην Κρήτη, στη Λιβύη και στου Περσέα
τον ψηλό κάβο; Δεν θα σε χορταίναν
τα λόγια μου κι εγώ θα τυραννιόμουν
770τα πάθη τα παλιά ιστορώντας· έτσι
διπλά θα μας βασάνιζε κι η θλίψη.
ΕΛΕ. Καλύτερα μου απάντησες παρ᾽ όσο
σ᾽ ερώτησα. Μονάχα ετούτο πες μου
κι άφησε τ᾽ άλλα· πόσα χρόνια τάχα
παράδερνες στης θάλασσας το κύμα;
ΜΕΝ. Χρόνους εφτά με τα καράβια· πρώτα
δέκα χρονιές πολέμαγα στην Τροία.
ΕΛΕ. Πόσος καιρός! Φτωχέ, εκεί πέρα εσώθης
κι ήρθες εδώ για να σε θανατώσουν.
ΜΕΝ. Τί ᾽πες; Τί λες, γυναίκα, μ᾽ αφανίζεις.
780ΕΛΕ. Βιάσου και φύγε γρήγορα απ᾽ τη χώρα.
Θα σε σκοτώσει αυτός που ζει σ᾽ ετούτο.
ΜΕΝ. Και τί έκαμα για τέτοια μαύρη τύχη;
ΕΛΕ. Ήρθες κι ανέλπιστα τον γάμο μου εμποδίζεις.
ΜΕΝ. Θέλει κανείς το ταίρι μου δικό του;
ΕΛΕ. Με πρόσβαλε, μα υπόμεινα και τούτο.
ΜΕΝ. Άρχοντας δυνατός ή ο βασιλέας;
ΕΛΕ. Του τόπου αφέντης, τέκνο του Πρωτέα.
ΜΕΝ. Τα λόγια της γριάς αυτό εννοούσαν.
ΕΛΕ. Σε ποιάν εξώπορτα βαρβάρου εστάθης;
790ΜΕΝ. Σ᾽ αυτήν· σα να ᾽μουνα φτωχός με διώξαν.
ΕΛΕ. Αχ! δυστυχία, ζητιάνεψες στ᾽ αλήθεια;
ΜΕΝ. Ναι· δηλαδή δεν ήταν κιόλας έτσι.
ΕΛΕ. Τότε και για τον γάμο μου έχεις μάθει.
ΜΕΝ. Ναι, μα αν τον απόφυγες δεν ξέρω.
ΕΛΕ. Ανέγγιχτη φυλάγω την τιμή μου.
ΜΕΝ. Καλά όσα λες, μα πώς να σε πιστέψω;
ΕΛΕ. Βλέπεις εδώ που κάθομαι στο μνήμα;
ΜΕΝ. Κάτι στρωσίδια, δόλια, τί τα θέλεις;
ΕΛΕ. Τον γάμο να ξεφύγω, ικέτισσα ήρθα.
800ΜΕΝ. Βωμό δεν βρήκες ή έτσι συνηθίζουν;
ΕΛΕ. Σαν τον ναό θεού μ᾽ έχει φυλάξει.
ΜΕΝ. Και δεν μπορώ στη Σπάρτη να σε πάω;
ΕΛΕ. Σπαθί σε περιμένει αντί για μένα.
ΜΕΝ. Μα τότες είμαι ο πιο δυστυχισμένος.
ΕΛΕ. Μην ντρέπεσαι και φύγε από τη χώρα.
ΜΕΝ. Για σε πήρα την Τροία, να σ᾽ αφήσω;
ΕΛΕ. Καλύτερα παρά να σε σκοτώσουν.
ΜΕΝ. Άναντρα λόγια, ανάξια της Τρωάδας.
ΕΛΕ. Τον βασιλιά, κι ας θες, δεν θα τον σφάξεις.
810ΜΕΝ. Τί, δεν πληγώνει ξίφος το κορμί του;
ΕΛΕ. Το αδύνατο αν ζητάς, σοφός δεν είσαι.
ΜΕΝ. Έτσι βουβός θα κάτσω να με δέσουν;
ΕΛΕ. Με δόλο ξεπερνάς τη δυσκολία.
ΜΕΝ. Κάλλιο ας χαθώ χτυπώντας τους εχθρούς μου.
|
