ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΤΑΣΙΜΟ

ΧΟΡΟΣ
Τη δική μου συμφορά, τα δικά μου [στρ.]
630τα βάσανα πρόγραφε η Μοίρα
όταν ο Πάρις στην Ίδη πρωτόκοψε
τα ελάτινα ξύλα
για κείνο το καράβι του που, σκίζοντας
την κυματούσα θάλασσα, τον έφερε
στην αγκαλιά της Ελένης,
της πιο όμορφης ανάμεσα στις όμορφες
που φωτάει ο χρυσόλαμπος ήλιος.

Γιατί πίκρες κυκλοφέρνουν ολούθε [αντ.]
και πιο πολύ της σκλαβιάς η ζωή
640μας τυραννάει· εξαιτίας της τρέλας
ενός ανθρώπου ήρθε κακό μεγάλο
στην τρωαδίτικη χώρα. Κι οι ξένοι
συμφορές που μας φέραν, αλί!
Η συνέρια στις Ολύμπιες κόρες ανάμεσα,
του βοσκόπουλου η κρίση στην Ίδη,
—ποιά απ᾽ τις τρεις η ομορφότερη—

ήτανε για σφαγή και για πόλεμο [επωδ.]
και γι᾽ αφανισμό του σπιτιού μου.
650Όμως και δίπλα στ᾽ όμορφο το ρέμα
του Ευρώτα, μια Λακώνισσα κόρη στενάζει
και πνίγεται στα δάκρυα και μια
ασπρομαλλούσα μάνα, ορφανεμένη,
δέρνεται και τα μάγουλά της σκίζει
με νύχια αιματοστάλαχτα.