Τώρα βέβαια θα φύγεις από τον κόσμο τούτο, [54c] αν φύγεις, αδικημένος, όχι από μας τους Νόμους αλλά από τους ανθρώπους. Αν όμως δραπετεύσεις από δω, ανταποδίδοντας τόσο αδιάντροπα το άδικο με το άδικο και το κακό με το κακό, θα καταπατήσεις τις υποσχέσεις σου και τις συμφωνίες που έκανες μαζί μας και θα βλάψεις εκείνους που καθόλου δεν έπρεπε να βλάψεις: και τον εαυτό σου και τους φίλους σου και την πατρίδα σου και μας τους Νόμους. Τότε και μεις θα είμαστε θυμωμένοι μαζί σου όσο θα ζεις, κι όταν θα πας στον άλλο κόσμο τ᾽ αδέλφια μας, οι Νόμοι του Άδη, δεν θα σε καλοδεχτούν, επειδή θα ξέρουν πως θέλησες να καταστρέψεις και μας εδώ, όσο σου περνούσε από το χέρι. Πρόσεξε λοιπόν καλά, Σωκράτη, μη σε [54d] πείσει ο Κρίτων να κάνεις ό,τι σου λέει αυτός και όχι ό,τι σου λέμε μεις.

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ. Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Αυτά τα λόγια, αγαπητέ μου φίλε Κρίτων, νιώσε το καλά, εγώ νομίζω πως τα ακούω, όπως ακριβώς πιστεύουν πως ακούνε τους αυλούς όσοι κατηχούνται στα μυστήρια των Κορυβάντων· και μέσα μου αυτός ο ήχος τους βουίζει ασταμάτητα και με κάνει να μην μπορώ να ακούω τίποτ᾽ άλλο. Να το ξέρεις λοιπόν, κι αυτή βέβαια είναι η γνώμη που έχω τώρα, αν θελήσεις να μου ειπείς λόγια αντίθετα απ᾽ αυτά, μάταια θα τα ειπείς. Μα και πάλι, αν νομίζεις ότι κάτι μπορείς να πετύχεις, λέγε.
ΚΡ. Αλλά, Σωκράτη, δεν έχω τίποτα να ειπώ.
[54e] ΣΩ. Τότε, ας τα αφήσουμε όλα, Κρίτων, κι ας κάνουμε έτσι που λέω, αφού ο θεός αυτό τον δρόμο μάς δείχνει να ακολουθήσουμε.