[47.1] Ανησυχώντας για τους Μακεδόνες μήπως κουραστούν στην εκστρατεία από εδώ και στο εξής, άφησε το υπόλοιπο πλήθος του στρατού στις θέσεις του και με τους αρίστους που είχε στην Υρκανία μαζί του, είκοσι χιλιάδες πεζούς και τρεις χιλιάδες ιππείς, έκανε επίθεση, λέγοντας ότι οι βάρβαροι τους βλέπουν τώρα σαν σε όνειρο, αν όμως δημιουργήσουν μόνο αναταραχή στην Ασία και φύγουν, θα τους επιτεθούν αμέσως σαν σε γυναίκες. [47.2] Ωστόσο είπε ότι άφηνε να φύγουν όσοι το επιθυμούσαν, παραπονούμενος ότι, παρόλο που κατακτούσε όλο τον κόσμο για χάρη των Μακεδόνων, έχει εγκαταλειφθεί και εκστρατεύει μόνο με τους φίλους του και τους εθελοντές. [47.3] Αυτά έχουν γραφτεί σχεδόν λέξη προς λέξη στο γράμμα του προς τον Αντίπατρο και ότι, όταν είπε αυτά, όλοι φώναζαν να τους οδηγήσει σε όποιο μέρος του κόσμου επιθυμεί. [47.4] Και αφού αυτοί δέχτηκαν, δεν ήταν πια δύσκολο να ξεσηκωθεί και το πλήθος, που ακολούθησε εύκολα. [47.5] Έτσι λοιπόν και ο ίδιος προσαρμοζόταν ακόμη περισσότερο στον τρόπο ζωής των ντόπιων και εκείνους οδηγούσε στις συνήθειες των Μακεδόνων, επειδή πίστευε ότι με την επαφή και την επικοινωνία μάλλον παρά με τη βία θα επιτύγχανε ευνοϊκή κατάσταση, ακόμη και όταν αυτός θα έφευγε. [47.6] Γι᾽ αυτό επέλεξε τριάντα χιλιάδες παιδιά και έδωσε διαταγή να μάθουν Ελληνικά και να εκπαιδευτούν στα μακεδονικά όπλα, ορίζοντας πολλούς εκπαιδευτές. [47.7] Επίσης, ο γάμος του με τη Ρωξάνη, που την είδε όμορφη και νέα σε κάποιο χορό σε διασκέδαση, έγινε από έρωτα και φάνηκε ότι δεν ήταν άσχετος με την κατάσταση που επικρατούσε. [47.8] Γιατί με τον γάμο ενισχύθηκε η αυτοπεποίθηση των βαρβάρων και αγάπησαν σε βαθμό υπερβολικό τον Αλέξανδρο, επειδή υπήρξε πάρα πολύ συνετός σχετικά με τα ζητήματα αυτά και δεν το βάσταξε η συνείδησή του να συζεί παράνομα με τη μοναδική γυναίκα που τον είχε σκλαβώσει. [47.9] Επειδή έβλεπε ότι από τους επιστήθιους φίλους του ο μεν Ηφαιστίων τον επιδοκίμαζε και τον ακολουθούσε σε αυτές τις συνήθειες, ενώ ο Κρατερός έμενε αφοσιωμένος στις πατροπαράδοτες συνήθειες, με τον πρώτο τακτοποιούσε τα σχετικά με τους βαρβάρους, με τον άλλον τα σχετικά με τους Έλληνες και τους Μακεδόνες. [47.10] Γενικά, τον πρώτο τον αγαπούσε πάρα πολύ, τον άλλον τον τιμούσε, επειδή το πίστευε και το επαναλάμβανε ότι ο Ηφαιστίων αγαπούσε τον Αλέξανδρο, ενώ ο Κρατερός τον βασιλιά. [47.11] Γι᾽ αυτό, καθώς υπέβλεπε ο ένας τον άλλον, συγκρούονταν πολλές φορές μεταξύ τους· μια φορά μάλιστα στην Ινδία ήρθαν στα χέρια και τράβηξαν τα ξίφη. Έτρεξαν οι φίλοι να βοηθήσουν τον καθένα τους και, όταν έφτασε ο Αλέξανδρος, κορόιδευε φανερά τον Ηφαιστίωνα, αποκαλώντας τον τρελό και μανιακό, αν δεν καταλαβαίνει ότι, αν κάποιος του πάρει τον Αλέξανδρο, είναι ένα τίποτε· [47.12] ιδιαιτέρως όμως μίλησε σκληρά και στον Κρατερό· πήρε όμως και τους δυο μαζί, τους συμφιλίωσε και ορκίστηκε στον Άμμωνα και στους άλλους θεούς ότι χωρίς αμφιβολία τους αγαπούσε περισσότερο από όλους τους ανθρώπους· αν όμως αντιληφθεί ότι έχουν πάλι διαφορές μεταξύ τους, θα σκοτώσει και τους δυο ή εκείνον που θα άρχιζε τον καυγά. Γι᾽ αυτό λένε ότι ύστερα από αυτό ούτε είπαν κάτι ο ένας στον άλλον, ούτε και έκαναν ούτε και για αστεία ακόμη.