ΑΝΑΠΑΙΣΤΙΚΟ ΙΝΤΕΡΜΕΔΙΟ

ΧΟ. Πολλές φορές ώς τώρα
ταξίδεψα σε στοχασμούς βαθύτερους
και άγγιξα ερωτήματα πιο μεγάλα
από αυτά που θα ᾽πρεπε να βασανίζουν
το γένος των γυναικών.
1085Όμως υπάρχει και η δική μας μούσα
που πορεύεται μαζί μας
χαρίζοντάς μας τη σοφία
— δεν λέω σε όλες·
λίγες οι γυναίκες
που δεν είναι άμουσες
(ανάμεσα ίσως σε πολλές
βρίσκεις δεν βρίσκεις μία).
1090Έχω λοιπόν να πω πως οι θνητοί
που δεν εζήσανε ποτέ την εμπειρία
και δεν απόχτησαν παιδιά
είναι πιο ευτυχισμένοι
από αυτούς που απόχτησαν.
Όσοι έζησαν χωρίς παιδιά,
επειδή δεν γνώρισαν
1095αν τα παιδιά είναι χαρά για τον θνητό
ή αν είναι οδύνη,
επειδή δεν έτυχε, είπα, να το ζήσουν,
από μόχθους πολλούς απαλλάχθηκαν.
Όσοι όμως έχουνε στα σπίτια τους
παιδιών βλαστάρια τρυφερά,
1100τους βλέπω μια ζωή να βασανίζονται
από την έγνοια τους γι᾽ αυτά,
πρώτα πώς θα τα μεγαλώσουνε σωστά
και πώς θα βρούνε βιος να τους αφήσουν.
Και ακόμα μοχθούν χωρίς να ξέρουν
αν τα παιδιά είναι κακά ή αν καλά.
1105Τώρα θα πω και το κακό
που είναι για όλους τους θνητούς το έσχατο.
Πείτε πως ηύρανε βιος αρκετό
και πως εφτάσαν τα παιδιά στην ήβη
και γίναν άνθρωποι σωστοί.
Όμως και τότε, αν έτσι το φέρει η μοίρα,
1110έρχεται ξάφνου ο θάνατος και χάνεται στον Άδη
παίρνοντας μαζί του των παιδιών τα σώματα.
Ποιό λοιπόν το όφελος που οι θεοί,
κοντά σε τόσα και τόσα,
ρίχνουν απάνω στους θνητούς,
ως τίμημα για τα παιδιά,
1115και τον πικρότατο τούτο πόνο;