[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Άγγελος Σικελιανός
Όμηρος
Κι ως κάποιο χέρι αόρατο
μου ακούμπησε στον ώμο·
κι έλεα πως κάποιον οδηγώ
τυφλό, στο νύχτιο δρόμο.
Άκουα στ’ αυτί τον άγραφο,
βαθύ της πλάσης νόμο.
Και τα ματόφυλλα άνοιγα,
στα διάπλατα, μεγάλα,
για να μην πέσει από το φως
το μέγα ούτε μια στάλα·
όπως οι ελιές τριγύρω μου,
στο δάσο, αργά το βράδυ
φωτάαν από το μυστικό
που τις γεμίζει λάδι.
Κι αν πλήθιο απάνου ανέβαινε,
κοιτάζοντας τα μάκρη,
σαν ο Οδυσσέας, αφάνιζα
στα βλέφαρα το δάκρυ.
Άγγελος Σικελιανός. 1965. Λυρικός Βίος. Επιμ.: Γ. Π. Σαββίδης. Τόμ. Α΄. Αθήνα: Ίκαρος. 1η έκδ.: Άγγελος Σικελιανός. 1909. Αλαφροΐσκιωτος. Αθήνα: τυπ. Π.Δ. Σακελλαρίου.
