[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Άθως Δημουλάς
Οιδίπους
Ρύθμιζε πάντοτε του βίου σου τις πράξεις ισχυρό
το πάθος. Και στης οργής σου τις εκρήξεις
έπαιρνες πάντα συνεργό το χέρι, βιαστικό
και πρόθυμο, γρήγορα κάπου για να καταλήξεις.
Νέος, για ένα προσπέρασμα, δε δίστασες νεκρό να ρίξεις
άνθρωπο (τον πατέρα σου), σηκώνοντας το χέρι φονικό.
Και τώρα, στο τέλος σου, τα περασμένα πως θα τυλίξεις
τυραννικά στον μέσα κόσμο νομίζοντας, με χέρι τιμωρό
να τυφλωθείς έσπευσες. Όμως σχήματα πλήξης
γεμίζουν τα σφραγισμένα μάτια σου, κι είναι σκληρό
να μην μπορείς στην ποικιλία της μέρας να τ’ ανοίξεις
και να δεις: εκείνα πέρα είναι βουνά, κι αυτός εδώ
δρόμος, που να τον πάρεις θα ’θελες και να τραβήξεις
για τη Θήβα πάλι, τη Σφίγγα να ξανασπρώξεις στον γκρεμό.
Άθως Δημουλάς. 1966. Άλλοτε και αλλού. Αθήνα. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Άθως Δημουλάς. 1986. Τα ποιήματα (1951–1985). Αθήνα: Στιγμή.
