ΒΑΣΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
ΒΟΗΘΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
- Eideneir, H.: Ptochoprodromos. Neograeca Medii Aevi V.
- Jeffreys, E.: Digenis Akritis. The Grottaferrata and Escorial versions.
- Cupane, C.: Romanzi cavallereschi bizantini.
- Egea, J.: La crónica de Morea.
- Μανούσακας, Μ. Ι.: Λεονάρδου Ντελλαπόρτα Ποιήματα (1403/1411).
- Siapkaras-Pitsillides, Th.: Le pétrarquisme en Chypre. Poèmes d' amour. 2η έκδ.
- Αλεξίου, Στ.: Βιτσέντζος Κορνάρος, Ερωτόκριτος.
- Πολίτης, Λ.: Γεωργίου Χορτάτση, Κατζούρμπος.
- Κακουλίδη-Πάνου, Ε.: Ιωαννίκιος Καρτάνος, Παλαιά τε και Νέα Διαθήκη.
- Κάσδαγλης, Ε.: Η Καινή Διαθήκη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εις απλήν διάλεκτον γενομένη μετάφρασις διά Μαξίμου του Καλλιουπολίτου.
- Λάνδος, Α.: Γεωπονικόν. Βιβλίο καλούμενον Γεωπονικόν εις το οποίον περιέχονται ερμηνείαις θαυμασιώτατες.
- Manoussacas, M. & M. Lassithiotakis.: François Scouphos Ο Γραμματοφόρος (Le Courrier).
- Browning R. Η ελληνική γλώσσα, μεσαιωνική και νέα, σελ. 106-108, 123-125.
- Χόρροκς, Τζ. Ελληνικά: Ιστορία της γλώσσας και των ομιλητών της, σελ. 474-476.
- Χόρροκς, Τζ. Ελληνικά: Ιστορία της γλώσσας και των ομιλητών της, σελ. 324-329.
- Χόρροκς, Τζ. Ελληνικά. Ιστορία της γλώσσας και των ομιλητών της, σελ. 524-526.
- Browning, R. Η ελληνική γλώσσα, μεσαιωνική και νέα, σελ. 121-123.
- Χόρροκς, Τζ. Ελληνικά: Ιστορία της γλώσσας και των ομιλητών της, σελ. 529.
- Καρατζόλα, Ε. Από τον Ουμανισμό στον Διαφωτισμό: Η διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής και της γραμματικής της.
- Browning, R. Η ελληνική γλώσσα, μεσαιωνική και νέα, σελ. 137, 138-139.
- α. Browning, R. Η ελληνική γλώσσα, μεσαιωνική και νέα, σελ. 137-138, β. Συμεωνίδης, Χ. Π. Ελληνικής και τουρκικής αμοιβαίες επιδράσεις, γ. Σκοπετέα, E. «Aσθενείς» και «ισχυροί» των Bαλκανίων.
Θέματα ιστορίας της ελληνικής γλώσσας
Η Ελληνική γλώσσα από τον 12ο εως τον 17ο αιώνα: Πηγές και εξέλιξη
Michel Lassithiotakis (2007)
Κάσδαγλης, Ε. 1995.
Η Καινή Διαθήκη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εις απλήν διάλεκτον γενομένη μετάφρασις διά Μαξίμου του Καλλιουπολίτου, 1ος τόμ. Αθήνα: ΜΙΕΤ.
© ΜΙΕΤΚατά Ματθαίον ΙΘ΄, εδ. 13.
4. Και ο Ιησούς απεκρίθη και είπε τους: «Δεν εδιαβάσετε ότι εκείνος οπού έκαμε τους ανθρώπους από την αρχήν, τους έκαμεν αρσενικόν και θηλυκόν;
5. Και είπε: «Δια τούτην την αφορμήν θέλει αφήσει άνθρωπος τον πατέρα του και την μητέρα του και θέλει προσκολληθεί με την γυναίκα του, και θέλουσιν είσται οι δύο εις σάρκα μίαν».
6. Τόσον οπού δεν είναι πλέον δύο αλλά μία σάρκα. Εκείνο λοιπόν οπού ο Θεός έσμιξεν, άνθρωπος να μην το χωρίζει».
7. Λέγουν τον: «Διατί λοιπόν ο Μωυσής επαράγγειλε να δίδει διαζύγιον και να την χωρίζει;»
8. Λέγει τους ότι: «Ο Μωυσής διά την σκληροκαρδίαν σας σας έδωκεν άδειαν να χωρίζεσθε τες γυναίκες σας, αμή από την αρχήν δεν έγινεν έτσι.
9. Αμή εγώ σας λέγω ότι όποιος χωρισθεί την γυναίκα του, έξω από πορνείαν, και πανδρευθεί άλλην, γίνεται μοιχός. Και εκείνος οπού πανδρευθεί γυναίκα ξαπολυμένην, γίνεται μοιχός».
10. Λέγουν τον οι μαθηταί του: «Αν είναι έτσι η αφορμή του ανθρώπου με την γυναίκα του, δεν είναι συμφέρον να πανδρευθεί».
11. Και ετούτος τους είπεν: «Ετούτον τον λόγον όλοι δεν ημπορούν να τον χωρέσουν, αλλά εκείνοι εις οποίους εδόθη.
12. Διατί είναι ευνούχοι οπού εγεννήθηκαν έτσι από την κοιλίαν της μάνας τους· και είναι ευνούχοι οπού ευνουχίσθησαν από τους ανθρώπους· και είναι ευνούχοι οπού ευνουχίσθησαν ατοί τους διά την βασιλείαν των ουρανών. Εκείνος οπού ημπορεί να χωρέσει, ας το χωρέσει».
