Αυτό που παρατηρείται στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ότι μερίδα του τύπου δημιουργεί όξυνση, εντείνει τον φανατισμό και υποκινεί διαδηλώσεις. Οι εκκλησιαστικές αρχές είναι σχεδόν πάντα παρούσες σε συλλαλητήρια, και με τις ανακοινώσεις τους χαρακτηρίζουν τις κινήσεις αυτές ανήθικες, αντιχριστιανικές και αντεθνικές βοηθώντας παράλληλα την επίσημη καταστολή. H θεσμική εξουσία, τέλος, θα οδηγήσει επανειλημμένα στην παύση ή και οριστική διακοπή πολλών πρωτοβουλιών, ενώ οι πειθαρχικές και οι ποινικές διώξεις διαδέχονται η μία την άλλη με αποκορύφωμα την παραπομπή σε δίκη του Δελμούζου και την εκδίκαση της υπόθεσης το 1914 στο Ναύπλιο.