Το έργο Γραφή Pομέου προς Pομέον για τη γλοσα τους του Bηλαρά τυπώνεται στο Amsterdam το 1821, αλλά δεν κυκλοφορεί. Αφορά μια σειρά ριζικών προτάσεων για τη ρύθμιση της γραμματικής και της ορθογραφίας της νέας ελληνικής που φαίνεται να έχουν τις ρίζες τους σε αντίστοιχες μεταρρυθμιστικές προσπάθειες που έγιναν σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες, παλαιότερα, όπως τα γερμανικά. Μέσα στο ρεύμα υποστήριξης των προφορικών ποικιλιών της νέας ελληνικής ο Bηλαράς εκπροσωπεί ουσιαστικά τις πιο ρηξικέλευθες προτάσεις.