H νέα ελληνική, για τις εγγράμματες ελίτ του 18ου αιώνα, οφείλει να αποτελέσει όργανο παιδείας που θα έχει ως στόχο την εθνική αφύπνιση και προορίζεται να γίνει η επίσημη γλώσσα ενός μελλοντικού κράτους, η μοναδική γλώσσα μιας κοινωνίας που θα προσδιοριστεί ως ελληνικό έθνος, ο κώδικας που οφείλει να τελειοποιηθεί προκειμένου να απαντήσει στις νέες ανάγκες για τις οποίες προορίζεται. Έτσι το γλωσσικό λαμβάνει πολιτικό χαρακτήρα, αν και για πολλές δεκαετίες θα απασχολήσει πρώτα απ’ όλα τους λογίους και κατά δεύτερο λόγο την πολιτική εξουσία.