Έτσι, μέσα σε αυτό το πνεύμα, η Σύνοδος του Τριδέντου θα θεσπίσει το αμετάφραστο των Γραφών από τα ελληνικά ή τα εβραϊκά προς τα λατινικά ή προς τις δημώδεις γλώσσες. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για τα «δογματικά διατάγματα της συνόδου του Τριδέντου σχετικά με την αυθεντία της Vulgata, ενάντια στα εβραϊκά και τα ελληνικά από τη μια και τις εθνικές γλώσσες από την άλλη (1545) […] Η δημιουργία της ρωμαϊκής Ιερής Εξέτασης (1540) και, στη συνέχεια, η εκλογή του Παύλου του IV […] ως Ποντίφικα (1555) σηματοδότησαν την κήρυξη ενός μέχρις εσχάτων πολέμου ενάντια στους οπαδούς του Εράσμου και τους άλλους “παράνομους οπαδούς του Λούθηρου”. Το πιο χαρακτηριστικό επεισόδιο, κατά τη γνώμη μου, ήταν η δημοσίευση του Καταλόγου (Index), ο οποίος συνιστούσε μια καινούργια στρατηγική που εξαπέλυε σφοδρή επίθεση ενάντια στην τυπογραφία, βασικό όχημα της λουθηριανής προπαγάνδας. Ο Κατάλογος είχε ως σαφή στόχο να πλήξει τα πιο σημαντικά μέρη της λουθηριανής τυπογραφίας, που ταυτόχρονα συνέβαινε να είναι τα κέντρα της ελληνικής τυπογραφίας στην Ευρώπη» (Saladin 2000, 17-18∙ μτφρ. Α. Λίχου).