Κατά τον Trubetzkoy (παρατίθεται στον Allen [1968] 2000, 151),

«η οξεία σε ληκτικές συλλαβές δεν ήταν τόνος με την κυριολεκτική σημασία του όρου, αλλά μια άνοδος της τελευταίας συλλαβής της λέξης καθοριζόμενη από εξωτερικούς παράγοντες- η άνοδος αυτή εμφανιζόταν πριν από παύση αν η λέξη δεν περιείχε άλλη υψηλή mora».