Με αυτή την εκτίμηση διαφωνεί ο Τσαντσάνογλου (2001, 988), ο οποίος παρατηρεί σχετικά τα εξής:

«Λέγεται συχνά ότι η επινόηση των σημαδιών έγινε για τη διευκόλυνση των ξενόγλωσσων να μάθουν ελληνικά. Κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώνεται από τα ευρήματα. Τα τονικά σημάδια τα συναντούμε κατά κύριο λόγο σε αρχαϊκά και διαλεκτικά ποιητικά κείμενα, και όχι σε κείμενα που θα περιμέναμε να τα χρησιμοποιούν ξενόγλωσσα άτομα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για βοηθήματα καθαρά εκδοτικού χαρακτήρα με αποδέκτες τους μαθητές και τους μελετητές της παλαιάς λογοτεχνίας. Αν ανάμεσα σε αυτούς υπήρχαν και ξένοι, κυρίως ρωμαίοι, μαθητές ελλήνων γραμματικών, αυτό δεν αλλάζει σε τίποτε τη γενική εικόνα».

© Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας & Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών [Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλίδη]