[…] H διδασκαλία των "αρχαίων", κυρίαρχη στα παλιότερα αναλυτικά προγράμματα, γινόταν ως το 76/7 με τη γλωσσοκεντρική διδακτική μέθοδο, όπως είχε διαμορφωθεί κιόλα από τον καιρό του Aττικισμού, όπως συνεχίστηκε με τον αρχαϊσμό των Bυζαντινών και τον κλασικισμό της Δύσης. Στόχος της ήταν μια αρχαιογνωστική χρηστομάθεια που να οδηγεί στον θαυμασμό και στη μίμηση - κυρίως στη γλωσσική μίμηση, όπου πάνω της στηριζόταν η καθαρεύουσα […] (Κακριδής 1998, 90-91).