Κατά τον σημειωτικό-πραγματιστή φιλόσοφο Peirce ενδείκτης είναι εκείνο το σημείο το οποίο βρίσκεται σε σχέση γειτνίασης ή αιτιότητας με το αντικείμενο αναφοράς του. Π.χ. οι αντωνυμίες ή ο χρόνος στα ρήματα αποτελούν ενδεικτικές ή δεικτικές κατηγορίες της γλώσσας, καθόσον γίνονται κατανοητές μόνο στο πλαίσιο του εκφωνούμενου λόγου και όχι έξω από την περίσταση παραγωγής τους. Tο κοινωνικό ύφος ομιλίας ή η γλώσσα και η διάλεκτος λειτουργούν εγγενώς ως ενδείκτες, διότι μας πληροφορούν για τον τόπο και το χρόνο διεξαγωγής της επικοινωνίας, όπως και για τα κοινωνικά χαρακτηριστικά των ομιλητών.