Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- προσπάθεια η [prospáθia] Ο27 λόγ. γεν. και προσπαθείας : η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του προσπαθώ, χρησιμοποίηση, καταβολή σωματικών, πνευματικών ή ψυχικών δυνάμεων για την επιτυχία ενός σκοπού: Kάνει μεγάλη ~ για να περπατήσει. Σηκώνει βάρη χωρίς καμιά ~, πολύ εύκολα. Kάνει φιλότιμες προσπάθειες για να βελτιώσει τους βαθμούς του. Kαταβάλλει άοκνες προσπάθειες για την καλή λειτουργία του σχολείου. Όλες οι προσπάθειές του πήγαν χαμένες / ήταν μάταιες / ήταν άκαρπες / στέφθηκαν από επιτυχία. Οι ναυαγοί έκαναν απεγνωσμένες προσπάθειες για να σωθούν. Aτομική / ομαδική ~. Επιτυχημένη / αποτυχημένη ~. Έγινε ~ εκβιασμού των μαρτύρων, απόπειρα. || (ειδικότ.): Θα κάνω μια τελευταία ~ να διορθώσω τη βλάβη, δοκιμή. || έργο που είναι αποτέλεσμα κάποιας προσπάθειας: H γιορτή που οργάνωσαν τα παιδιά ήταν μια αξιέπαινη ~. (λόγ. έκφρ.) νόμος της ήσσονος προσπαθείας, όταν με όσο το δυνατό λιγότερες ενέργειες προσπαθώ να πετύχω περισσότερα.
[λόγ. < ελνστ. προσπάθεια `περιπαθής προσκόλληση΄]
