Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 2 εγγραφές [1 - 2] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- αιδοίο το [eδío] Ο39 : (ανατ.) 1. το εξωτερικό τμήμα των γεννητικών οργάνων της γυναίκας: Σχισμή / χείλη του αιδοίου. Παθήσεις του αιδοίου. 2. (λόγ., πληθ.) το πέος και οι όρχεις.
[λόγ. < αρχ. αἰδοῖον]
- αιδοιολειχία η [eδiolixía] Ο25 : επαφή του αιδοίου με το στόμα, ιδίως με τα χείλη και τη γλώσσα, με σκοπό τη διέγερση και την πρόκληση ερωτικής ηδονής.
[λόγ. αιδοί(ον) -ο- + αρχ. λείχ(ω) `γλείφω΄ -ία μτφρδ. νλατ. cunnilingus (για την πράξη) < λατ. cunnilingus (για το άτομο που κάνει την πράξη) (πρβ. ελνστ. αἰδοιλείκτης για το άτομο)]
