Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- ενεός -ή -ό [eneós] Ε1 : (λόγ.) άφωνος, βουβός, αμήχανος από κατάπλη ξη· άναυδος, εμβρόντητος, κατάπληκτος: Ενεοί παρακολουθούμε τις εξελίξεις. Στέκονται ενεοί μπροστά στο τόλμημά του.
[λόγ. < αρχ. ἐνεός]
