Τα στοιχεία (γλωσσικά, νοηματικά κλπ.) που προκύπτουν από το όλο γλωσσικό ή πραγματολογικό περιβάλλον στο οποίο χρησιμοποιείται o λόγος. Τα συμφραζόμενα σχετίζονται πιο συγκεκριμένα με τα εξης: 1.Το άμεσο γλωσσικό περιβάλλον σε μια πρόταση. 2. Τη νοηματική δόμηση του συνεχούς λόγου. 3. Τα όσα περιλαμβάνει ο ορισμός μιας έννοιας. 4. Το πραγματολογικό συγκείμενο μιας κατάστασης.

Το όλο σχήμα των συμφραζομένων σε μια ή περισσότερες προτάσεις, καθώς από τα συμφραζομενα αυτά εξαρτώνται οι σημασίες των επιμέρους γλωσσικών στοιχείων (δηλαδή σε ποιες ακριβώς οντότητες αναφέρονται τα στοιχεία ή οι ενέργειες).

Οι κύριοι όροι της πρότασης είναι πρωτίστως το υποκείμενο και το ρήμα και δευτερευόντως το αντικείμενο. Το υποκείμενο με το ρήμα πρέπει να συμφωνούν μορφολογικά, δηλαδή το ρήμα να είναι στο ίδιο πρόσωπο (α΄, β΄ ή γ΄ ενικού ή πληθυντικού) που είναι και το υποκείμενο (το οποίο ως υποκείμενο βρίσκεται πάντα σε πτώση ονομαστική). Π.χ. Τα ποδήλατα κινούνται πάνω σε δύο ρόδες. Ο μαθητής γράφει την άσκηση.

Φωνητικά είναι ο φθόγγος ο οποίος α) κατά την παραγωγή συναντά κάποια αρθρωτική παρεμπόδιση και β) έχει μικρή διάρκεια. Αντίθετο του συμφώνου είναι το φωνήεν (βλ. όρο).