Παράλληλη αναζήτηση
| 16 εγγραφές [1 - 10] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
[Λεξικό Κριαρά]
- πακτεύω.
-
- Χρησιμοποιώ κ. επωφελώς, εμπορεύομαι·
- καπηλεύομαι:
- τα κεφαλατίκια και τας ενοχάς επάκτευε και επώλει (Παράφρ. Χων. 584· αυτ. 574).
- καπηλεύομαι:
[<ουσ. πάκτον + κατάλ. –εύω. Η λ. τον 6. αι. και σήμ. κρητ.]
- Χρησιμοποιώ κ. επωφελώς, εμπορεύομαι·
[Λεξικό Κριαρά]
- πάκτον το.
-
- 1) Συνθήκη, συμφωνία:
- (Συνθήκ. Καλλ. 318).
- 2)
- α) Ενοίκιο που καταβάλλεται για τη μίσθωση ακινήτου:
- έχω έως ζωής μου εις πάκτον το μετόχιον (Ιερόθ. Αββ. 338)·
- β) (προκ. για φιλοκερδή ανάθεση αξιωμάτων):
- ανεκήρυξε (ενν. ο βασιλεύς Αλέξιος) τας ενοχάς μη εις πάκτα διδόναι, αλλά τοις εκκρίτοις (Παράφρ. Χων. 638).
- α) Ενοίκιο που καταβάλλεται για τη μίσθωση ακινήτου:
- 3) Φόρος υποτέλειας:
- αποστέλλει πρέσβεις … ζητών ειρήνην υποσχόμενος και ετήσια πάκτα (Χρονογρ. 250).
[<λατ. pactum. Τ. ‑ο και ‑χτο σήμ. ιδιωμ. Η λ. τον 6. αι.]
- 1) Συνθήκη, συμφωνία:
[Λεξικό Κριαρά]
- πάκτος το· πάχθος· πάχτος.
-
- 1) Μίσθωση, ενοικίαση ακινήτου:
- ο κύρης του κήπου ζητά το έφυτόν του εκείνου … οπού έχει το πάχτος του (Ασσίζ. 32819).
- 2) Ενοίκιο που καταβάλλεται για τη μίσθωση ακινήτου:
- εάν ο κύριος … του εφύτου ζητά του πακτωνάρη … το πάκτος, και εκείνος ουδέν θέλει να το δώσει (Ασσίζ. 7816)·
- (προκ. για μερίδιο ετήσιας παραγωγής αγρού που αποδίδεται στον ιδιοκτήτη του ως μίσθωμα):
- ογιά πάκτος του αυτού χωραφίου ομπλεγάρεται … να δίδει κάθα Αύγουστο στάρι (Βαρούχ. 6144).
- 3) Φόρος:
- έβαλε και πάκτος εις αυτόν, να δίδει κατά χρόνον κερίν του αυθέντη … λίτρες δεκαέξ (Χειλά, Χρον. 351).
[<ουσ. πάκτον αναλογ. με ουδ. σε ‑ος. Ο τ. ‑χτος και σήμ. ιδιωμ. Η λ. στο Somav. και σήμ. κυπρ.]
- 1) Μίσθωση, ενοικίαση ακινήτου:
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- πακτωλός ο [paktolós] Ο17 : πλούσια και ανεξάντλητη πηγή αγαθών (συνηθέστερα χρημάτων): ~ χρημάτων / παροχών.
[λόγ. < αρχ. Πακτωλός, όν. μικρού χρυσοφόρου ποταμού της Λυδίας]
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- πάκτωμα 1 το [páktoma] & πάχτωμα το [páxtoma] Ο49 : η πάκτωση 1.
[πάχτ-: παχτώ(νω) -μα· πάκτ-: λόγ. επίδρ.]
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- πάκτωμα 2 το : πάκτωση 2.
[λόγ. πακτω- (δες πακτώνω 2) -μα]
[Λεξικό Κριαρά]
- πακτωνάρης ο· παχτωνάρης.
-
- 1) Αυτός που χρησιμοποιεί ή εκμεταλλεύεται κ. με ενοίκιο, ενοικιαστής, μισθωτής:
- Εάν … ο αφέντης … ζητά του παχτωνάρη … το έφυτόν του … (Ασσίζ. 3281).
- 2) Αξιωματούχος με την αρμοδιότητα να ελέγχει τις άδειες των καταστημάτων:
- ο Χόμμος ήτον παχτωνάρης και εγύρεψεν να το διαφεντέψει (ενν. το χανούτιν) από την μερίαν της ρήγαινας (Βουστρ. 24212).
[<πακτώνω + κατάλ. ‑άρης. Ο τ. και σήμ. ιδιωμ. Η λ. στο Du Gange (λ. πάκτον) και σήμ. κυπρ. ως τοπων.]
- 1) Αυτός που χρησιμοποιεί ή εκμεταλλεύεται κ. με ενοίκιο, ενοικιαστής, μισθωτής:
[Λεξικό Κριαρά]
- πακτωναρία η.
-
- Αυτή που χρησιμοποιεί ή εκμεταλλεύεται κ. με ενοίκιο, μισθώτρια, ενοικιάστρια:
- (Ασσίζ. 3282).
[<ουσ. πακτωνάρης + κατάλ. ‑ία]
- Αυτή που χρησιμοποιεί ή εκμεταλλεύεται κ. με ενοίκιο, μισθώτρια, ενοικιάστρια:
[Λεξικό Κριαρά]
- πακτώνω· παχθώνω· παχτώνω.
-
- 1) Μισθώνω, νοικιάζω κ. από κάπ., χρησιμοποιώ ή εκμεταλλεύομαι κ. με ενοίκιο:
- Περί … οπού παχτώνει αμπέλια και κήπους (Βακτ. αρχιερ. 170).
- 2)
- α) Παραχωρώ κ. ιδιόκτητο με ενοίκιο, εκμισθώνω, νοικιάζω κ. σε κάπ.:
- (Βακτ. αρχιερ. 177)·
- θέλει να τηνε πακτώσει (ενν. την αγελέα) (Βαρούχ. 5710)·
- β) (προκ. για αξιώματα):
- εξέπεμπεν εις τας ενοχάς μήτε πωλών μήτε πακτώνων αυτάς (Παράφρ. Χων. 422).
- α) Παραχωρώ κ. ιδιόκτητο με ενοίκιο, εκμισθώνω, νοικιάζω κ. σε κάπ.:
[<ουσ. πάκτον + κατάλ. ‑ώνω. Άσχ. το αρχ. πακτόω. Ο τ. ‑χτ‑ και σήμ. ιδιωμ. Η λ. στο Meursius (‑ειν) και σήμ. κυπρ.]
- 1) Μισθώνω, νοικιάζω κ. από κάπ., χρησιμοποιώ ή εκμεταλλεύομαι κ. με ενοίκιο:
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- πακτώνω 2 -ομαι : μισθώνω ή εκμισθώνω αγρό.
[λόγ. < μσν. πακτώνω < ελνστ. πακτ(ῶ) -ώνω < πάκτον < λατ. pactum `συμφωνία, συμβόλαιο εκμίσθωσης΄]
