• 1) Εξουσία πάνω σε πρόσωπα:
  • Η γυνή αν είχεν δεσποτείαν απάνω εις τον άνδραν της (Συναξ. γυν. 281).
• 2) Ο τόπος εξουσίας άρχοντα, επικράτεια:
  • τον Μοριάν αφέντευσε και πάσαν δεσποτείαν (Κορων., Μπούας 6).
• 3) (Νομ.) κυριότητα:
  • Περί νομής και δεσποτείας ενός πράγματος (Βακτ. αρχιερ. 171).
• 4) Αρχοντιά, αξιοπρέπεια:
  • πού σου η όψις η φαιδρά; πού σου η δεσποτεία; (Θρ. Θεοτ. 68).
• 5)
  • α) (Προκ. για φιλοφρόνηση):
    • Η δεσποτεία σου εθάρρησεν στο πλήθος του φουσσάτου (Χρον. Μορ. H 4926)·
  • β) (αντί του δέσποινα):
    • σκόπησε, δεσποτεία μου, το όνειρον (Λίβ. Sc. 398)·
    • (σε προσφών. εραστή προς ερωμένη):
      • λέγω σε δεσποτεία μου και φως μου σε κηρύττω (Λίβ. Sc. 783).

[αρχ. ουσ. δεσποτεία. Η λ. και σήμ.]