• 1) Ζωοκλέφτης:
  • (Bακτ. αρχιερ. 136).
• 2) Ληστής στα σύνορα του Βυζαντινού Κράτους:
  • Ο θαυμαστός Βασίλειος … περί απελάτων ήκουσε ευγενικών …, ότι κρατούν στενώματα και ποιούν αντραγαθίας (Διγ. Esc. 624)·
  • αρχιληστάς εφόνευσεν και όλους τους απελάτας (Διγ. Esc. 1614)·
  • έκφρ. ο μέγας απελάτης = προκ. για τον άγιο Θεόδωρο, ως προστάτη των απελατών:
    • (Διγ. Esc. 891).
• 3) Γενναίος πολεμιστής, παλληκάρι:
  • (Bέλθ. 104)·
  • ηπήρεν ο Αλέξανδρος το βιβλίον (ενν. του Όμηρος) …· και αυτού ηύρεν τους πολέμους γραμμένους των … μεγάλων απελάτων (Διήγ. Aλ. V 59).

[μτγν. ουσ. απελάτης· βλ. και LBG. H λ. και σήμ. ιδιωμ.]

• ① hist member of band of irregulars roaming the borders of the Byzantine Empire:
  • στο έπος του Διγενή ιστορούνται τα κατορθώματα του ήρωα, η σύγκρουσή του με τους απελάτες κλ (LPolitis) |
  • poem .. απελάτες και σκουταροφόροι με το αίμα επάνω τους ακόμη Bουργάρων και Tούρκων (Elytis)

• ② fighter, warrior (syn πολεμιστής):
  • poem μα τα χέρια τής κόβει (sc της Eιρήνης) ο ~, | και της δένει και χέρια και ποδάρια (Palam) |
  • εδώ απελάτες χάνονται και σφάζονται κουρσάροι | για το φιλί της Mαξιμώς και για τ' ανάβλεμμά της (id.)

• ③ person armed w. a mace, club-bearer (syn ροπαλοφόρος):
  • poem .. τ' άρματα στους ώμους του φορώντας, | του θείου τού Aρήθοου [= \Aρηϊθόοιο], που παράνομα του βγάλαν "ο ~" (Homer Il 7.138 Kaz-Kakr)

• ④ hunter (syn κυνηγός):
  • poem να, τα φαριά φρουμάζουν, | τα κόρνα με στριγγές φωνές, | τους απελάτες κράζουν (Malakasis)

[fr MG απελάτης (5th-6th c.) ← K (Ptolemy, 2nd c. AD)]