• I. Ενεργ.
  • 1) «Δένω» κάπ. με μάγια:
    • νομίζουν κατεργάζεται (ενν. ο Ιωσήφ) μάγια να τους κομπώνει (Χούμνου, Κοσμογ. 1614).
  • 2) Εξαπατώ, ξεγελώ:
    • γιατί με απαρνίστηκες, μόνον εκόμπωσές με (Διγ. O 1753).
• II. Μέσ.
  • 1) Γελιέμαι:
    • μην κομπωθείς πως αγαπά (ενν. ο βασιλιάς) τον κύρη σου κι εσένα (Ερωτόκρ. Α´ 228).
  • 2) Aυταπατώμαι· καυχιέμαι:
    • κείνοι οπού κουμπώνουνται και λέγουν κι έχουν φίλους … έσφαλαν και πλανώνται (Σαχλ. Β´ P 170).

• Η μτχ. παρκ. ως επίθ. =
  • 1) Ψεύτικος, απατηλός:
    • αγάπη κομπωμένη (Ερωτόκρ. Γ´ 455).
  • 2) «Φαντασμένος»:
    • (Αλεξ. 1815).

[<κομβόω (Ησύχ., Γλωσσάρ.) <ουσ. κόμβος. Τ. κομβ‑ τον 9. αι. Ο τ. ‑ννω και σήμ. κυπρ. Ο τ. κου‑ στο Somav. και σήμ. Η λ. στο Βλάχ. και σήμ. ιδιωμ.]