• 1)
  • α) Αφθονία, επάρκεια αγαθών:
    • τα δέντρα ευφορήσονται και ευθηνία πολλή έσται (Σεισμολ. 88)·
  • β) ευημερία:
    • Οι δε εν ταις χώραις των Ρωμαίων εν ειρήνῃ και ευθηνίᾳ έσονται (Ωροσκ. 39⁶).
• 2) Φτήνια:
  • όντας λογιάσω την ευτηνιά τω γυναικώ (Στάθ. Α´ 70).
• 3) Εποχή φτήνιας:
  • εις ακριβιά μ’ εφίλησες και σε φθηνιά μ’ αφήσες (Ch. pop. 497).
• 4) Φρ. κάνω φτήνια = παρέχω με αφθονία, πλουσιοπάροχα:
  • ξεφορτώνει τα φαγιά και εις όλους φτήνια κάνει (Τζάνε, Κρ. πόλ. 443¹⁸).

[μτγν. ουσ. ευθηνία. Ο τ. ευτηνιά στο Βλάχ. Οι τ. φθήνια και φτήνια και σήμ.]

• 1)
  • α) Φτηνός:
    • εποίκασιν ψουμίν κι επουλούσαν το φτηνόν (Μαχ. 522³²)·
  • β) (μεταφ.) τιποτένιος, ανάξιος λόγου:
    • (Σπαν. A 675)·
    • Θεωρείτε οι ακριβοί πώς ξοδιάζουν περίτου παρά τους φτηνούς (Μαχ. 436²¹).
• 2) Γενναιόδωρος:
  • κάνει (ενν. ο έρωτας) τον ακριβό φτηνό (Ερωτόκρ. Α´ 587).

[<ουσ. ευθηνία + κατάλ. ‑ός. Ο τ. ευτ‑ στο Βλάχ. Ο τ. φτηνός στο Somav. II (φτι‑, λ. mercato) και σήμ. Η λ. τον 6. αι.]

• Δίκαιος:
  • (Αξαγ., Κάρολ. Ε´ 102).

[μτγν. επίθ. ευθής]