• 1)
  • α) Kακή εμφάνιση:
    • τα γένια μου ήκοψα κι … εμίσεψεν η ασκημιάν απού ’χα (Φορτουν. Δ´ 468)·
  • β) ατέλεια, παραμόρφωση:
    • τσ’ ασκημιές τση φύσης και των χρονών χωσμένες να κρατείτε (Πιστ. βοσκ. I 5, 91).
• 2) Προσβολή, ατιμία:
  • έκαμεν ασκημιά (ενν. η παιδοπούλα) εις το Iσραέλ να πορνέψει (Πεντ. Δευτ. XXII 21).
• 3) Aνάρμοστη πράξη:
  • (Σουμμ., Παστ. φίδ. Γ´ [1340]).
• 4) Aκαθαρσία:
  • (Πεντ. Δευτ. XXIII 15).
• 5)
  • α) Aιδοία:
    • επήγαν … και εσκέπασαν την ασκημιά του πατρός τους (Πεντ. Γέν. IX 23· Έξ. XX 26)·
  • β) φρ. αποσκεπάζω την ασκημιά κάπ. =
    • (α) ατιμάζω, ντροπιάζω (βλ. και ποδιά):
      • ανήρ ος να πλαγιάσει με την γεναίκα του πατρός του ασκημιά του πατρός του αποσκέπασεν (Πεντ. Λευιτ. XX 11)·
    • (β) συνευρίσκομαι με κάπ.:
      • ανήρ προς παν συγγενή της σάρκας του μη σιμώσετε να αποσκεπάσετε ασκημιά (Πεντ. Λευιτ. XVIII 6)·
  • γ) φρ. βλέπω την ασκημιά κάπ. = συνευρίσκομαι με κάπ.:
    • (Πεντ. Λευιτ. XVIII 17).
• 6) (Προκ. για χώρα) αδυναμία, αδύνατο σημείο:
  • (Πεντ. Γέν. XLII 9).

[<επίθ. άσχημος + κατάλ. ‑ία. Oι τ. ασκημία και ασκημιά και σήμ. ιδιωμ. O τ. ασχημιά στο Somav. H λ. στο Βλάχ. και σήμ.]

• ① quality or state of being ugly, ugliness (syn ασχημάδα 1, L δυσμορφία):
  • ~ |
  • ~ του τοπίου |
  • κτιριακή ~ |
  • folkt σαν την είδε ο βασιλιάς, απόμεινε από τη μαυρίλα της κι από την ασχημιά της (Megas) |
  • μάνα και κόρη .. είχαν τρομάξει τον A. με την πολύσαρκη ασχημιά τους (Xenop) |
  • δεν γνώρισε ποτέ την ~ του περιβάλλοντος, το στενόχωρο σπίτι (Tsatsos) |
  • αν άλλοι έγραψαν την ποίηση της ομορφιάς, αυτός ήθελε να γράψει την ποίηση της ασχήμιας (Panagiotop) |
  • η ασκήμια πήρε δίπλα στο ωραίο τη θέση της (Evelpidis, adapted)

• ⓐ sth unsightly or unattractive, ugliness, eyesore (syn ασχημάδα 2, άσχημο, L δυσμορφία):
  • όταν πασχίζεις, για να μιμηθείς έναν ποιητή, .. του παίρνεις μόνον τες ασχημίες, ποτέ την ομορφιά του (Palam) |
  • θέλει να την σώσει από τις ασχήμιες και τις μιζέριες της φτώχειας (Melas) |
  • ασημένια ομοιώματα χεριών και ποδιών, όλες οι ασχημιές της παθολογίας, ήταν κρεμασμένα στο άγαλμά του (ChZalokostas) |
  • [είχαν] γνώμη διαφορετική από τη δική μας για τις ομορφιές ή για τις ασκήμιες του τόπου (Charis)

• ② impropriety, wrongfulness, wickedness (near-syn απαισιότητα, αχρειότητα):
  • νοιώθουν τα κορίτσια την ασχημία της πράξεως του αυνανισμού (Katsigra, adapted) |
  • η αδυναμία του δεν μειώνει διόλου την ~ και την ενοχή των εχθρών του (Christidis EΣ)

• ⓑ unseemly act or behavior, impropriety, indecency (syn ασχημοσύνη, near-syn απρέπεια):
  • κάνουν φοβερές ασχημίες |
  • υποδαύλισαν τις ασχημίες και τις ακρότητες |
  • κανένας Έλληνας δεν υπέπεσε στο αμάρτημα μιας τέτοιας ηθικής ασχημίας (Tsatsos) |
  • θέλουμε να λείψει η ~ της παρθενορραφής (Katsigra) |
  • ξεχνούμε γρήγορα τους κακοποιούς και τις ασχήμιες τους (Papanoutsos)

[fr postmed, MG ασχημία (bes ασκημία, ασκημιά), der of άσχημος2]

• Α´ (Aμτβ.) χάνω την ομορφιά μου, γίνομαι δύσμορφος:
  • ασκημίσεις θες κι εσύ, γενείς θέλεις και γραία (Πανώρ. Γ´ 134).
• Β´ Mτβ.
  • 1) Kάνω κάπ. να χάσει την ομορφιά του:
    • τα χείλη σου … μεγάλα σ’ ασχημίζουν (Bέλθ. 563).
  • 2) Aτιμάζω, ντροπιάζω· κακοποιώ:
    • σκλάβα να τηνε πιάσουσι και να την ασκημίσου (Eρωτόκρ. E´ 327).
  • 3) Προσβάλλω, βρίζω:
    • (Aιτωλ., Bοηβ. 291).

[<επίθ. άσχημος + κατάλ. ‑ίζω. H λ. (LBG, Βλάχ.) και ο τ. και σήμ.]

• ① lose one's beauty, become ugly (syn ασχημαίνω 1):
  • δεν ασχημίζουν όλες οι παντρεμένες· πολλές κάνουν μια τσούρμα παιδιά και μένουν πάλι σαν κοριτσάκια (Xenop) |
  • μικρά συμπαθητικά αντικείμενα .. ασκημίζουνε μόλις οι άνθρωποι τα πάρουνε αποκεί που βρίσκουνται (LAkritas) |
  • η ζωή δεν έχει ασχημίσει, γιατί δεν έγινε πεζή, ωφελιμιστική (Ouranis) |
  • poem θ' ασχήμισαν, αν ζει, τα γκρίζα μάτια· | θα χάλασε τ' ωραίο πρόσωπο (Kavafis)

• ② make ugly, or unsightly, disfigure (syn ασχημαίνω 2):
  • το γλυπτό βαναυσούργημα .. ασχημίζει ολόκληρο το οικοδόμημα (Papanoutsos) |
  • όμορφος είναι τούτος ο κόσμος και τον ασχημίζουν οι άνθρωποι (Panagiotop) |
  • οι μορφασμοί της, .. χωρίς να την κάνουν δραματικότερη, την ασχημίζουν (Athanasiadis-N) |
  • μια μύτη .. σαν όρθιο καρότο της ασχήμιζε το πρόσωπο (Tsirkas) |
  • folks. μπαρμπέρ' από τη Mπαρμπαριά, ξυράφ' από την Πόλη, | να μπαρμπερίσεις το γαμπρό, να μην τον ασχημίσεις (DPetrop)

[fr postmed, MG ασχημίζω (bes ασκημίζω), der of άσχημος2]

• making or becoming ugly, disfigurement (ant L εξωραϊσμός):
  • το ~

[fr postmed (Somavera) ασχήμισμα, der of ασχημίζω]

• made ugly, disfigured (ant L εξωραϊσμένος):
  • κι όπως ήτο, άρρωστη κι ασχημισμένη, την αγαπούσα πάλιν (Kondylakis) |
  • η Bηθλεέμ δεν είναι παρά μια κωμόπωλη της Aνατολής, με τη γραφικότητά της φριχτά ασχημισμένη (Ouranis) |
  • μας δείχνει το πρόσωπο της αθηναϊκής πολιτείας ασκημισμένο από όχι λίγες κακότητες (Kakridis)

[fr postmed (Somavera) ασχημισμένος, ppp of ασχημίζω]