• Aνέκφραστος, απερίγραπτος:
  • θάνατον ανεκλάλητον (Φλώρ. 629)·
  • χαράν την ανεκλάλητον (Γλυκά, Στ. 560).

[μτγν. επίθ. ανεκλάλητος]

• inexpressible, indescribable, ineffable (syn in ανείπωτος 2):
  • ανεκλάλητη χαρά, πίκρα |
  • οι Bυζαντινοί μελωδοί διαλαλούν την ανεκλάλητη ευφροσύνη για τη νίκη κατά του θανάτου (Tatakis) |
  • γεμίζει την υλική σου ύπαρξη με ανεκλάλητες αγαλλιάσεις αισθησιακής ευδαιμονίας (Myrivilis) |
  • πώς να τη σωματώσεις στο λόγο την ανεκλάλητη ευδαιμονία; (Panagiotop) |
  • πνίγεται σε μιαν ανεκλάλητη μελαγχολία (Athanasiadis-N) |
  • λείπει απ' το στίχο του το ανεκλάλητο εκείνο συνταίριασμα της αρμονίας της μορφής και της γλωσσικής καθαρότητας (Palam) |
  • poem τη γλώσσα της σιωπής, τον ανεκλάλητον έρωτα των πραγμάτων (Themelis) |
  • κ' είναι ανεκλάλητο το πώς βοσκάω σε λειμώνα | χλιδής και πραότητος (Papatsonis) |
  • κι ας χύνεται ανεκλάλητη, με νέα τεράστια τόξα, | η ζωντανή ξοπίσω του παλίρροια των ψυχών (Sikel)

[fr MG ← LK (3rd c. BC) ανεκλάλητος, cpd of pref αν- & *εκλαλητός]