• 1) Που έχει πολύ καλή φήμη, ξακουστός:
  • (Διγ. Z 1679)·
  • αρχόντισσες μεγάλες, …, ανέγλυτες, πανεύφημες (Ανακάλ. 73)·
  • (σε θέση ουσ. ως προσφών. αγαπημένου προσώπου):
    • (Διγ. Z 1870).
• 2) (Προκ. για άγιο) παμμακάριστος:
  • την εικόνα του πανευφήμου Μάρκου του ευαγγελιστού (Ψευδο-Σφρ. 324¹⁵).

[μτγν. επίθ. πανεύφημος]