• 1)
  • α) Από παντού, απ’ όλες τις μεριές:
    • (Διγ. Gr. 3028), (3168)·
    • εχάραξεν η ανατολή, τρέχει το φως παντόθεν (Φλώρ. 1480)·
    • (εδώ με προηγ. την πρόθ. από πλεοναστικά):
      • ήρτεν ο ρήγας και το δελοιπόν φουσσάτον και επαρακάτσαν του κάστρου απού παντόθεν (Μαχ. 106²⁰)·
  • β) απ’ όλα τα μέρη του κόσμου:
    • (Ασσίζ. 493^8‑9)·
  • γ) (μεταφ. με προηγ. την πρόθ. από πλεοναστικά) από κάθε άποψη:
    • αφήνω σε πλουσίαν πολλά από παντόθεν (Διγ. Esc. 1780).
• 2) Παντού:
  • (Διγ. Gr. 2180)·
  • λούσον αυτόν (ενν. τον ιέρακα) πάντοθεν μετά ύδατος (Ιερακοσ. 452⁷)·
  • Κύριε, ο Θεός μου, οπού ευρίσκεσαι παντόθες … ευχαριστώ σοι (Βενετσάς, Δαμασκηνού Βαρλαάμ 161³).
• 3) Εντελώς, εξ ολοκλήρου:
  • είπεν (ενν. ο γάδαρος): «… να πολεμήσω τι 'θελα και χάθηκα παντόθεν;» (Αιτωλ., Μύθ. 65¹⁴).

[αρχ. επίρρ. πάντοθεν. Ο τ. ‑όθεν στο Βλάχ. Ο τ. ‑ούθεν με επίδρ. του επιρρ. παντού, αν δεν πρόκ. για ανεξάρτητο σχηματ.]